الهام
الهام در لغت به معنی اِعلام است و در شرع القاء معنایی در قلب است از طریق فیض خداوندی؛ بیتوجه و بدون سعی و اندیشه.
الهام چیزی است که بر قلب القاء میشود به طریقه فیض.
در تذکره الاولیاء عطار آمده است که فرمود: «الهام از اوصاف مقبولان است و استدلال ساختن که بی الهام بوَد از علامت راندگان است.»
فرق میان الهام که رحمانی است و با وسواس و القائاتی که جنبه شیطانی و نفسانی دارد، برای مجتهدین از سالکین کمی مشکل است و برای عموم مردم کمی مشکلتر است و استاد حاذق است که میتواند در تبیین نوع الهام سالک را متوجه کند و اگر شیطانی و نفسانی باشد او را نجات دهد.
گفتهاند خدای عزّوجل را در هر شب و روزی و ساعتی عطاهاست و بزرگترین عطا آن است که ذکر خویش را به تو الهام کند.