مطابق قواعد، مدّت حیات بشریّت بعد از ظهور چه مقداری باید باشد؟

از آنجا که هدف خلقت انسان رسیدن به تکاملی است که لایق آن باشد و عصر ظهور زمینهٔ مساعدی برای رشد انسان برای رسیدن به کمال است، بنابراین بشریّت بعد از اجتماع شرایط تکامل در عصر ظهور استحقاق درجه‌ای جدید و عالی به جهت تطبیق با عدل کامل در روی زمین را پیدا می‌کند و این شرایط و قابلیّت ها هنگامی به بار می‌نشیند و اثر مطلوب خود را می‌گذارد که بشر در عصر ظهور، مدّت کافی زندگی کند تا در سایهٔ حکومت عدل گستر الهی به نهایت کمال انسانی برسد و با عمری کوتاه، هرگز به طور طبیعی نمی‌تواند کمال خود را به بار بنشاند، دلیل این مطلب این است که:

اوّلاً: هدف از خلقت بشر، تنها تحقّق و تشکیل حکومت عالمی نیست تا با وجود آن، ولو در برهه‌ای از زمان، مقصود حاصل شده باشد؛ بلکه هدف مهم و اعلی از تشکیل این نوع حکومت، پیاده شدن عبودیّت به معنای وسیع و گستردهٔ آن در تمام شئونات جامعه است که این به نوبهٔ خود اقتضای عمری طولانی برای بشر در عصر ظهور را دارد.

ثانیاً: بعید به نظر می‌رسد که زمان نتیجه گیری، کوتاه‌تر از زمان مقدّمات آن باشد. می‌دانیم که چه زمان‌های طولانی بشر خود را آمادهٔ روز موعود کرده و به انتظار آن به سر می‌برد، مدّت زمانی که می‌توان به درازای عمر بشریّت به حساب آورد و چه فداکاری‌ها که برای تحقّق این هدف به کار رفته است، حال می‌توان طیّ این همه مقدّمات طولانی را به جهت رسیدن به مدّتی کوتاه در نتیجه گیری دانست؟