«آیهٔ نذیر» چگونه دلالت بر وجود امام زمان (عج) دارد؟
خداوند متعال می‌فرماید:
«وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فیها نَذیرٌ[۱]: و هر امّتی درگذشته، انذار کننده‌ای داشته است.»
از آیهٔ فوق به‌خوبی استفاده می‌شود که در هر زمانی، باید در میان مردم، حجّت خدا و هادی علی الاطلاق موجود باشد.
امام باقر علیه‌السلام فرمودند:
«ای گروه شیعه! خداوند تبارک‌وتعالی می‌فرماید: «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خلأ فیها نَذیرٌ.» عرض شد: ای ابا جعفر! مگر نذیر بر این امّت، محمّد نیست؟ حضرت فرمودند:
«…صَدَقْتَ، فَهَلْ کَانَ نَذِیرٌ- وَ هُوَ حَیٌّ – مِنَ الْبَعَثَهِ فِی أَقْطَارِ الْأَرْضِ؟[۲]: آری. راست می‌گویی، آیا محمّد در زمان حیاتش، انذار کننده از زمان بعثت برای همهٔ مناطق نبود؟…»
در تفسیر علی بن ابراهیم در ذیل آیهٔ فوق می‌خوانیم:
«… لکلّ زمان امام[۳]: … و برای هر زمانی، امامی است.»
………………………………………………………………..
[۱] سورهٔ فاطر، آیهٔ ۲۴.
[۲] کلینی، محمّد بن یعقوب، «کافی»، ج ۱، ص ۲۴۹.
[۳] قمی، علی بن ابراهیم، «تفسیر القمی»، قم، دارالکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ ه.ق.، ج ۲، ص ۲۰۹.