آیهٔ «هدایت» چگونه دلالت بر وجود امام زمان (عج) دارد؟
خداوند متعال می‌فرماید:
«وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ یهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ یعْدِلُونَ[۱]: و از جمله کسانی که آفریدیم، فرقه‌ای به حقّ هدایت می‌یابند و به حق برمی‌گردند.»
فخر رازی در ذیل آیهٔ فوق در تفسیرش، از جبائی نقل کرده است که:
این آیه دلالت دارد بر اینکه، هیچ زمانی خالی از کسی که قیام و عمل به حق کرده و مردم را به آن هدایت کند، نیست.[۲]
میرزا محمّد مشهدی در تفسیر «کنزالدّقائق» می‌گوید:
آیه دلالت دارد بر اینکه، در هر قرنی، یک نفر معصوم وجود دارد؛ زیرا مفادّ آن این است که هادین و عادلین، بعضی از خلق‌اند نه تمام آن‌ها و هر کسی که معصوم نیست، هادی و عادل کلّی نیست.[۳]
عبدالله بن سنان می‌گوید:
از امام صادق علیه‌السلام دربارهٔ آیهٔ «و ممن خلقنا أمّۀُ…» سؤال کردم؟ حضرت فرمودند: «هم الأئمهٔ[4]: مقصود از آیه، ائمه است.»
………………………………………………………….
[۱] سورهٔ اعراف، آیهٔ ۱۸۱.
[۲] فخر رازی، محمّد بن عمر، «تفسیر الکبیر»، ج ۱۵، ص ۷۲.
[۳] «تفسیر کنزالدقائق»، ج ۳، ص ۶۵۷.
[۴] کلینی، محمد بن یعقوب، «کافی»، ج ۱، ص ۴۱۴.