مقدمه
زیارت عاشورایی که در دسترس عموم می‌باشد، همان است که در کتاب مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی از کتاب مصباح المتهجّد شیخ طوسی (متوفی ۴۶۰ هـ. ق) نقل شده است.
ولی قدیمی‌ترین نسخهٔ زیارت عاشورا که با سند می‌باشد، آن است که ابن قولویه قمی (متوفی ۳۶۸ هـ. ق) در کتاب کامل الزّیارات روایت نموده که اندکی با کتاب مصباح المتهجّد تفاوت دارد.
وفات ابن قولویه ۹۲ سال قبل از وفات شیخ طوسی بوده و نسخهٔ زیارت عاشورایش قدمت بیشتری دارد؛ مؤلف در اوّل کتابش فرموده: «همه روایات را از ثقات نقل می‌کنیم.» و این امتیاز بزرگی برای اعتبار نسخهٔ زیارت عاشورای اوست. ما نسخهٔ بدل بعضی کلمات را درج کردیم. حقیر برای ترویج فرهنگ و معارف عاشورایی، این نسخه را با سند و ترجمه تقدیم دوستان امام حسین علیه‌السلام می‌نمایم.
سید علی اکبر صداقت
تاسوعای حسینی ۱۳۸۷
سند زیارت عاشورا نسخهٔ ابن قولویه (متوفی ۳۶۸ هـ. ق)
کامل الزّیارات باب ۷۱ حدیث ۷ تألیف ابوالقاسم جعفر بن محمّد قولویه قمی مشهور به ابن قولویه (متوفی ۳۶۸ هـ. ق):
او می‌گوید: حدیث کرد مرا حکیم بن داود بن حکیم و غیر او از محمّد بن موسی همدانی از محمّد بن خالد طیالسّی از سیف بن عمیره و صالح بن عقبه، همه‌شان از علقمه بن محمّد حضرمی، و محمّدبن اسماعیل از صالح بن عقبه از مالک جهنّی از امام باقر علیه‌السلام.
کیفیّت خواندن زیارت و ثواب آن:
علقمه گوید: «به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: دعایی یادم دهید که اگر در آن روز (عاشورا) از نزدیک به زیارت (کربلا) نرفتم، بتوانم از شهرهای دور و پشت‌بام، با اشاره به حضرت و سلام دادن آن را بخوانم.»
امام فرمود: «ای علقمه! بعد از آنکه با اشاره (به جانب کربلا) سلام دادی، پس دو رکعت نماز بگذار و این دعا و زیارت را که برایت بازگو می‌کنم، بخوان. [که با این کار]
هر آینه به آنچه فرشتگان زائر حضرتش دعا کرده‌اند تو نیز دعا نموده‌ای. پس خداوند برایت:
۱. هزار هزار حسنه می‌نویسد؛
۲. و هزار هزار سیئه (گناه) را محو می‌نماید.
۳. و صد هزار [هزار] درجه (مرتبه) تو را بالا برد.
۴. و تو را از کسانی قرار دهد که با حسین بن علی علیه‌السلام شهید شده‌اند.
۵. و در درجهٔ ایشان قرار خواهی گرفت،
۶. و شناخته نمی‌شوی؛ جز آنکه در زمرهٔ شهیدانی که با حضرت شهید شده‌اند، می‌باشی.
۷. و ثواب هر نبی و رسول و هرکسی که حسین بن علی علیه‌السلام را از روز شهادت [تا به امروز] زیارت کرده است برای تو می‌نویسد.»
| ۱. السَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، السَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا خِیَرَةِ اللهِ وَ ابْنَ خِیَرَتِهِ اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیٖرِالْمؤمِنیٖنَ وَ ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّیٖنَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ فٰاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساٰءِ العٰالَمیٖنَ، | ۱. سلام بر تو ای اباعبدالله، سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای برگزیدهٔ خداوند و پسر برگزیده‌اش. سلام بر تو ای فرزند امیر مؤمنان و فرزند سرور جانشینان. سلام بر تو ای فرزند فاطمه بانوی (خاتون) زنان جهانیان، |
| ۲. اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا ثٰارَ اللهِ وَابْنَ ثٰارِهِ، وَ الْوِتْرَ المَوْتُورَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَ عَلَی الْاَرْوٰاحِ الَّتیٖ حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، وَ اَنٰاخَتْ بِرَحْلِکَ، عَلَیْکُمْ مِنّیٖ جَمیٖعاً سَلاٰمُ اللهِ اَبَداً مٰا بَقیٖتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهٰارُ، | ۲. سلام بر تو ای خون خدا و فرزند خون او و تک‌وتنها مانده سلام بر تو و بر ارواحی که به درگاهت (آستانت) مدفون‌اند (فرود آمدند) و اقامت نموده‌اند، بر همه شما از طرف من همیشه سلام خداوند باد، تا زمانی که (زنده) هستم و شب و روز برقرار است، |
| ۳. یٰا اَبٰاعَبْدِ اللهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصیٖبَةُ بِکَ عَلَیْنٰا وَ عَلیٰ جَمیٖعِ اَهْلِ السَّمٰوٰاتِ وَ الْارضِ، فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَسٰاسَ الظُّلْمِ وَ الجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ البَیْتِ وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقٰامِکُمْ وَ اَزٰالَتْکُمْ عَنْ مَرٰاتِبِکُمُ الَّتیٖ رَتَّبَکُمُ اللهُ فیٖهٰا، | ۳. ای اباعبدالله! به‌راستی بزرگ شد تعزیت و گرفتاری و برجسته (دشوار) شد مصیبت تو بر ما و بر همهٔ اهل آسمان‌ها و زمین. پس خداوند لعنت کند امتی را که بنیان ظلم و ستم را بر شما خاندان (پیامبر) نهاد. و خداوند لعنت کند ملّتی را که دور کرد شما را از مقامتان، و برکنار کرد از رتبه‌هایتان که خداوند شما را در آن‌ها رتبه داده بود. |
| ۴. وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ وَ لَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدیٖنَ لَهُمْ بِالتَّمْکیٖنِ مِنْ قِتٰالِکُمْ(۱)، بَرِئْتُ اِلَی اللهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیٰاعِهِمْ وَ اَتْبٰاعِهِمْ | ۴. و خدا لعنت کند ملّتی را که شما را کشتند و لعنت کند خدا زمینه‌سازانی را که برای آنان امکانات جنگیدن با شما را فراهم کردند. بیزاری می‌جویم به‌سوی خدا و به‌سوی شما از آنان، و از یاران و پیروانشان. |
| ۵. یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، اِنّْیٖ سِلْمٌ لِمَنْ سٰالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حٰارَبَکُمْ إِلیٰ یَوْمِ الْقِیٰامَةِ، فَلَعَنَ اللهُ آلَ زِیٰادٍ وَ آلَ مَرْوٰانَ وَ لَعَنَ اللهُ بَنیٖ اُمَیَّةَ قٰاطِبَةً وَ لَعَنَ اللهُ ابْنَ مَرْجٰانَةَ وَ لَعَنَ اللهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَهَیَّأَتْ لِقِتٰالِکَ، | ۵. ای اباعبدالله! همانا آشتی‌ام (سازشم) با آنکه با شما در آشتی است و در جنگم با آنکه با شما در جنگ است تا روز قیامت، پس خداوند لعنت کند خاندان (دودمان) زیاد و خاندان مروان را و لعنت کند خدا همگی بنی‌امیه را و خدا لعنت کند پسر مرجانه را و خدا لعنت کند عمر بن سعد را و خدا لعنت کند شمر را و خداوند لعنت کند ملتی را که زین و لجام (بر پشت و دهانه اسب‌ها) زدند و خود را برای کشتن تو آماده نمودند. |
| ۶. یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ، بِاَبٖی اَنْتَ وَ اُمّیٖ، لَقَدْ عَظُمَ مُصٰابٖی بِکَ، فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذیٖ اَکْرَمَ مَقٰامَکَ اَنْ یُکْرِمَنیٖ بِکَ وَ یَرْزُقَنیٖ طَلَبَ ثٰارِکَ مَعَ اِمٰامٍ مَنْصُورٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ، اَللّهُمَّ اجْعَلْنیٖ وَجیٖهاً عِنْدَکَ بِالْحُسَیْنِ(۲) فِی الدُّنْیٰا وَ الآخِرَةِ، | ۶. ای اباعبدالله! پدر و مادرم فدایت باد، به‌راستی‌که مصیبت من به خاطر تو بزرگ شد، پس درخواست می‌کنم از خداوندی که مقام تو را گرامی داشت، اینکه مرا گرامی دارد و روزیم نماید انتقام خون تو را بگیرم با امام یاری شده از آل محمّد خداوندا مرا به خاطر حسین علیه‌السلام در دنیا و آخرت نزد خودت آبرومند قرار ده! |
| ۷. یٰا سَیِّدیٖ، یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، اِنّیٖ اَتَقَرَّبُ إِلَی اللهِ تَعٰالیٰ وَ إِلیٰ رَسُولِهِ، وِ اِلیٰ اَمیرِالْمُؤمِنیٖنَ، وَ إِلیٰ فٰاطِمَةَ وَ إِلَی الْحَسَنِ، وَ إِلَیْکَ صَلّی اللهُ عَلَیْکَ وَ سَلَّم وَ عَلَیْهِم بِمُوٰالاتِکَ | ۷. ای سرور من! ای اباعبدالله! من به‌سوی خداوند بلندمرتبه و رسولش و امیر مؤمنان علیه‌السلام و فاطمه علیه‌السلام و حسن علیه‌السلام و به سویت «که درود و سلام خداوند بر تو باد و بر ایشان» با دوستی به تو تقرّب (نزدیکی) می‌جویم. |
| ۸. یٰا اَبٰا عَبدِاللهِ وَ بِالْبَرائةِ مِنْ اَعْدٰائِکَ وَ مِمَّنْ قٰاتَلَکَ وَ نَصَبَ لَکَ الحَرْبَ وَ مِنْ جَمیٖعِ اَعْدائِکُمْ وَ بِالْبَرٰائَةِ مِمَّنْ اَسَسَّ الْجَوْرَ وَ بَنیٰ عَلیْهِ بُنْیٰانَهُ وَ اَجْری ظُلْمَهُ وَ جَوْرَهُ عَلَیْکُم وَ عَلٰی اَشْیٰاعِکُمْ، بَرِئْتُ إِلَی اللهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ، | ۸. ای اباعبدالله! بیزاری می‌جویم از دشمنانت و کسانی که تو را کشتند و جنگ با تو را برپا کردند و از همهٔ دشمنان شما. و بیزاری می‌جویم از کسانی که برپا کردند ستم را و ساختند بر روی آن بنیانشان را و ظلم و ستمشان را بر شما و بر پیروان شما جاری (اجرا) کردند. به‌سوی خداوند و به شما از آنان بیزاری می‌جویم. |
| ۹. وَ اَتَقَرَّبُ إِلَی اللهِ، ثُمَّ إِلَیْکُمْ بِمُوٰالٰاتِکُمْ وَ مُوٰالاٰةِ وَلِیِّکُمْ، وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدٰائِکُمْ وَ مِنَ النّٰاصِبیٖنَ لَکُمُ الْحَرْبَ، وَ البَرآئَةِ مِنْ اَشْیٰاعِهِمْ وَ اَتْبٰاعِهِمْ، إِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سٰالَمَکُمْ، وَ حَرْبٌ لِمَنْ حٰارَبَکُمْ، وَ وَلِیٌّ لِمَنْ وٰالٰاکُمْ، وَ عُدَوٌّ لِمَنْ عٰادٰاکُمْ، | ۹. و تقرّب (نزدیکی) می‌جویم به خداوند و سپس به شما با دوستی‌تان و دوستی دوستان شما، و به بیزاری از دشمنان شما و از برپاکنندگان جنگ با شما، و به بیزاری از یاران و پیروانشان. به راستی من در آشتی (سازش) هستم با آنکه با شما آشتی است و در جنگم با آنکه با شما در جنگ است و دوستم با آن‌کس که شما را دوست دارد و دشمنم با آنکه شما را دشمن دارد. |
| ۱۰. فَاَسْئَلُ اللهَ اَلَّذیٖ اَکْرَمَنیٖ بِمَعْرِفَتِکُمْ، وَ مَعْرِفَةِ(۳) اَوْلِیٰآئِکُمْ، وَ رَزَقَنِی الْبَرآئةَ مِنْ اَعْدآئِکُمْ، اَنْ یَجْعَلَنیٖ مَعَکُمْ فِی الدُّنْیٰا وَ الآخِرَةِ، وَ اَنْ یُثَبِّتَ لیٖ عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیٰا وَ الآخِرَةِ، | ۱۰. پس درخواست می‌نمایم از خداوندی که مرا به شناخت شما و شناخت دوستان شما گرامی داشت، و روزیم کرد بیزاری از دشمنان شما را، اینکه قرار بدهد مرا با شما در دنیا و آخرت. و برایم در پیشگاه شما قدم راستی را در دنیا و آخرت ثابت بدارد. |
| ۱۱. وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِی المَقٰامَ المَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللهِ، وَ اَنْ یَرْزُقَنیٖ طَلَبَ ثٰارِکُمْ مَعَ اِمٰامٍ مَهدِیٍّ نٰاطِقٍ لَکُمْ، وَ اَسْئَلُ اللهَ بِحَقِّکُمْ وَ بِالشَّاْنِ الَّذیٖ لَکُمْ عِنْدَهُ اَنْ یُعْطِیَنیٖ بِمُصٰابیٖ بِکُمْ اَفْضَلَ مٰا اُعْطیٰ مُصٰاباً بِمُصیٖبَةٍ | ۱۱. و از خدا می‌خواهم مرا به آن مقام ستوده‌ای که برای شماست در پیشگاهش برساند. و اینکه روزیم کند انتقام خون شما را با امام مهدیّ گویای به حق از شما، و از خداوند به حقانیّت شما و به مقامی که شما در پیشگاه او دارید درخواست می‌کنم به عزاداری من به خاطر شما برترین اجری را که به مصیبت دیدگان می‌دهد، به من عطا نماید. |
| ۱۲. اَقَولُ: «اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَیهِ رٰاجِعُون»، یٰا لَهٰا مِنْ مُصیٖبَةٍ، مٰا اَعْظَمَهٰا وَ اَعْظَمَ(۴) رَزِیَّتَهٰا فِی الإِسْلاٰمِ، وَ فیٖ جَمیٖعِ اَهْلِ السَّمٰوٰاتِ(۵) وَ الأَرْضِ | ۱۲. می‌گویم (در اظهار مصیبت): «ما از خداییم و به‌سوی او بازمی‌گردیم» (بقره: ۱۵۶) وای از این مصیبت، به راستی چه مصیبت بزرگی بود و عزا و داغ آن چقدر بزرگ‌تر بود در اسلام و در تمام اهل آسمان‌ها و زمین. |
| ۱۳. اَللّٰهُمَّ اجْعَلْنیٖ فٖی مَقٰامیٖ هٰذٰا، مِمَّنْ تَنٰالُهُ مِنْکَ صَلَوٰاتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ، اَللّٰهُمَّ اجْعَلْ مَحْیٰایَ مَحْیٰا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ مَمٰاتیٖ مَمٰاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، | ۱۳. بار خدایا مرا در این مقامم (جایگاه زیارت) که هستم از آنانی قرار ده که درود و رحمت و آمرزش شامل حال اوست. خداوندا زندگی مرا مانند زندگی محمّد و خاندان محمّد قرار ده و مرگم را مانند مرگ (رحلت) محمّد و خاندان محمّد قرار ده. |
| ۱۴. اَللّٰهُمَّ اِنَّ هٰذٰا یَومٌ تَنَزَّلَتْ(۶) فیٖهِ اللَّعْنَةُ عَلیٰ آلِ زِیادٍ وَ آلِ اُمَیَّةَ وَ ابْنُ آکِلَةِ الْاَکْبٰادِ، اَللَّعیٖنُ ابْنُ الْلَّعیٖنِ عَلیٰ لِسٰانِ نَبِیِّکَ فیٖ کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فیٖهِ نَبِیُّکَ | ۱۴. خداوندا! همانا این (عاشورا) روزی است فرود آمده در آن لعنت بر دودمان زیاد و خاندان امیّه و فرزند خورندهٔ جگرها (هنده مادر معاویه) لعنت شده فرزند لعنت شده بر زبان پیامبرت در هر جایگاه (وطن) و ایستگاه (جای ایستادن) که در آن پیامبر تو ایستاد. |
| ۱۵. اَللّٰهُمَّ الْعَنْ اَبٰاسُفْیٰانَ وَ مُعٰاوِیَةَ وَ عَلیٰ یَزیٖدَ بْنَ مُعٰاوِیَةَ اللَّعْنَةُ اَبَدَالاٰبِدیٖنِ، اَللّٰهُمَّ فَضٰاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَةَ اَبَداً لِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ اَللّٰهُمَّ اِنّٖی اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فیٖ هٰذَا الْیَوْمِ، وَ فیٖ مَوْقِفیٖ هٰذٰا، وَ اَیّٰامِ حیٰوتٖی بِالْبَرائَةِ مِنْهُمْ، وَ الَّعْنَةِ(۷) عَلَیْهِمْ، وَ بِالْمُوٰالٰاةِ لِنَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ «صَلّی اللهُ عَلَیهِ وَ عَلَیْهِمْ اَجْمَعیٖنَ» | ۱۵. خداوندا! لعنت کن ابوسفیان و معاویه را؛ و بر یزید پسر معاویه لعنت همیشگی قرار بده. پروردگارا! بر ایشان افزون کن لعنت دائمی را برای کشتن حسین علیه‌السلام. پروردگارا! به راستی من نزدیکی می‌جویم به سویت در این روز (عاشورا) و در این جایگاهم (مکان زائر) و تمام دوران زندگی‌ام به بیزاری جستن از آن‌ها و لعنت بر آنان، و به دوستی بر پیامبرت محمد و خاندان پیامبرت که «درود فرستد خداوند بر او و همهٔ خاندانش» |
| پس صد مرتبه می‌گویی: ۱۶. اَللّٰهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظٰالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ(۸)، وَ آخِرَ تٰابِع لَهُ عَلیٰ ذٰلِکَ، اَللّٰهُمَّ الْعَنِ العِصٰابَةَ اَلَّتیٖ حٰارِبَتِ(۹) الحُسَیْنَ، وَ شٰایَعَتْ وَ بٰایَعَتْ(۱۰) اَعْدٰاءَهُ عَلیٰ قَتْلَهُ وَ قَتْلِ اَنْصٰارِهِ، اَللّٰهُمَّ العَنْهُمْ جَمیٖعاً. | ۱۶. خداوندا! لعنت کن اولین ظلم کننده که با گرفتن حق محمّد و خاندان او به ایشان ستم کرد، و آخرین کس که از این ظالمین پیروی کرد، خداوندا! لعنت نما بر گروهی که با حسین علیه‌السلام به جنگ (نبرد، کشتار) برخاستند و همکار و هم‌پیمان شدند با دشمنان حضرت بر کشتن حسین و کشتن یارانش، خداوندا همه‌شان را لعنت نما. |
| سپس پس صد مرتبه می‌گویی: ۱۷. اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ، وَ عَلَی الْاَرْواٰحِ الَّتیٖ حَلَّتْ بِفِنآئِکَ وَ اَنٰاخَتْ بِرَحْلِکَ، عَلَیْکُمْ مِنّیٖ سَلاٰمُ اللهِ اَبَداً مٰا بَقیٖتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهٰارُ، وَ لٰا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ العَهْدِ مِنْ زِیٰارَتِکُمْ، السَّلاٰمُ عَلَی الْحُسَیْنِ، وَ عَلٰی علِیِّ بْنِ الحُسَیْنِ، وَ عَلٰی اَصْحٰابِ الحُسَیْنِ صَلَوٰاتُ اللهِ عَلَیْهِمْ اَجْمَعیٖنَ. | ۱۷. سلام بر تو ای اباعبدالله و بر ارواحی که به درگاهت (فرود آمده) و اقامت در جایگاه تو را انتخاب کردند. از جانب من بر شما سلام دائمی خداوند باد مادامی‌که من زنده‌ام و شب و روز باقی است، و این زیارت را آخرین پیمان (وفاداری) از زیارت شما قرار ندهد. سلام بر حسین و علی بن حسین (علی‌اکبر علیه‌السلام) و بر یاران حسین که درود خداوند بر همگی ایشان باد. |
| پس یک‌بار می‌گویی: ۱۸. «اَللّٰهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظٰالِمٍ ظَلَمَ آلَ نَبِیِّکَ بِاللَّعْنِ، ثُمَّ اللَّعْن اَعْدٰاءَ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الاَوَّلیٖنَ وَ الآخِریٖنَ، اَللّٰهُمَّ العَنْ یَزیٖدَ وَ أٰبٰاهُ وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللهِ بْنَ زِیٰادٍ وَ آلَ مَروٰانَ وَ بَنیٖ اُمَیَّةَ قٰاطِبَةً اِلیٰ یَوْمِ الْقِیٰامَةِ.» | ۱۸. خداوندا! تو لعنت را به اولین ستم کننده که به خاندان پیامبرت ظلم کرد، مخصوص گردان. سپس لعنت کن دشمنان آل محمّد از اولین و آخرین را. خداوندا یزید و پدرش (معاویه) را لعنت کن و لعنت کن عبیدالله بن زیاد و دودمان مروان و بنی‌امیّه، همه‌شان را تا روز قیامت. |
| سپس به سجده می روی و در آن می‌گویی: ۱۹. «اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّٰاکِریٖنَ عَلیٰ مُصٰابِهِمْ، اَلحَمْدُ لِلّٰهِ عَلیٰ عَظیٖمِ مُصٰابٖی وَ رَزِیَّتیٖ فیٖهِمْ، اَللَّهُمَّ ارْزُقْنٖی شَفٰاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الوُرُودِ، وَ ثَبِّتْ لٖی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الحُسَیْنِ، وَ اَصْحٰابِ الحُسَیْنِ، اَلَّذیٖنَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ «الحُسَیْنِ صَلَوٰاتُ اللهِ عَلَیْهِمْ اَجْمَعیٖنَ.» منابع متن کامل الزّیارات | ۱۹. پروردگارا! ستایش سپاسگزاران مخصوص توست، بر مصیبتی که بر ایشان وارد شد. ستایش برای خداوند است به خاطر بزرگی مصیبتم و آسیب و بلا دربارهٔ ایشان. خداوندا! شفاعت حسین علیه‌السلام را در روز ورود بر تو (مُردن و قیامت) روزیم کن و ثابت‌قدم بدار در نزد خودت همراه حسین و یاران حسین، آنان که جانشان را در برابر حسین فدا (ایثار) کردند. «درود خداوند بر همگی‌شان باد.» |
زیارت عاشورا نسخه شیخ طوسی (متوفی ۴۶۰ هـ. ق)
مصباح المتهجّد، ص ۵۳۶، تألیف ابی جعفر محمّد بن حسن شیخ طوسی (متوفی ۴۶۰ هـ. ق) او می‌گوید: روایت کرد محمّد بن اسماعیل بن بزیع از صالح بن عقبه از پدرش از امام باقر علیه‌السلام؛ صالح بن عقبه و سیف بن عمیره گفتند: علقمه بن محمّد حضرمی گفت به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: دعایی تعلیمم دهید که در آن روز (عاشورا) از نزدیک (به طرف کربلا) بخوانم؛ و دعایی که وقتی نتوانستم از نزدیک زیارت کنم، از شهرهای دور و از خانه‌ام با اشاره به سلام دادن به‌سوی حضرت (در کربلا) بخوانم.
امام باقر علیه‌السلام فرمود: «ای علقمه بعد از آنکه با اشاره سلام دادی و تکبیر گفتی (به طرف کربلا) دو رکعت نماز گذاردی و این زیارت (عاشورا) را خواندی، هر آینه به آنچه فرشتگان زائر حضرتش دعا کردند تو نیز دعا نمودی، خداوند برایت صد هزار هزار درجه (مرتبه) می‌نویسد و تو را از کسانی قرار می‌دهد که با حسین علیه‌السلام شهید شده‌اند و در درجات ایشان شریک شوی، و شناخته نمی‌شوی جز آنکه در زمرهٔ شهیدانی که با حضرتش شهید شده‌اند؛ و ثواب زیارت هر پیامبر و رسول و هرکسی که حسین علیه‌السلام را از روز شهادت (تا به امروز) زیارت کرده است برای تو می‌نویسد.» بر حضرت و بر اهل‌بیتش سلام باد.
| ۱. السَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، السَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا خِیَرَةِ اللهِ وَ ابْنَ خِیَرَتِهِ اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیٖرِالْمؤمِنیٖنَ وَ ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّیٖنَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یَابْنَ فٰاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساٰءِ العٰالَمیٖنَ، | ۱. سلام بر تو ای اباعبدالله سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند امیر مؤمنان و فرزند آقای جانشینان، سلام بر تو ای فرزند فاطمه بانوی (خاتون) زنان جهانیان. |
| ۲. اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا ثٰارَ اللهِ وَابْنَ ثٰارِهِ، وَ الْوِتْرَ المَوْتُورَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ وَ عَلَی الْاَرْوٰاحِ الَّتیٖ حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، عَلَیْکُمْ مِنّیٖ جَمیٖعاً سَلاٰمُ اللهِ اَبَداً مٰا بَقِیٖتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهٰارُ، | ۲. سلام بر تو ای خون خدا و فرزند خون او و تک و تنهامانده، سلام بر تو و بر ارواحی که، به درگاهت (آستانت) مدفون‌اند (فرود آمدند)، بر همه شما از طرف من همیشه سلام خداوند باد، تا زمانی که (زنده) هستم و شب و روز برقرار است. |
| ۳. یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیٖبَةُ بِکَ عَلَیْنٰا، وَ عَلیٰ جَمیٖعِ اَهْلِ الْاِسْلاٰمِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصیٖبَتُکَ فِی السَّمٰوٰاتِ، عَلیٰ جَمیٖعِ اَهْلِ السَّمٰوٰاتِ، فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسّسَتْ اَسٰاسَ الظُّلْمِ وَ الجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ البَیْتِ، | ۳. ای اباعبدالله! به‌راستی بزرگ شد گرفتاری (تعزیت)، و برجسته (دشوار و سخت) و بزرگ شد مصیبت تو بر ما، و بر همه اهل اسلام. و برجسته و بزرگ شد مصیبت تو در آسمان‌ها و بر همهٔ اهل آسمان‌ها. پس خداوند لعنت کند امّتی را که بنیان نهادند، بنیاد ظلم و ستم را بر شما خاندان (پیامبر) نهاد. |
| ۴. وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقٰامِکُمْ، وَ اَزٰالَتْکُمْ عَنْ مَرٰاتِبِکُمُ الَّتیٖ رَتَّبَکُمُ اللهُ فیٖهٰا، وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ، وَ لَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدیٖنَ لَهُمْ بِالتَّمْکیٖنِ مِنْ قِتٰالِکُمْ، بَرِئْتُ اِلَی اللهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیٰاعِهِمْ وَ اَتْبٰاعِهِمْ وَ اَوْلِیٰائِهِم | ۴. و خداوند لعنت کند ملتی را که، دور کرد شما را از مقامتان، و بر کنار کرد از رتبه‌هایتان که خداوند شما را در آن‌ها رتبه داده بود. و خدا لعنت کند امّتی را که شما را کشتند، و لعنت کند خداوند زمینه‌سازانی که امکانات را برای آنان جهت جنگیدن با شما فراهم کردند. بیزاری می‌جویم به‌سوی خدا و به‌سوی شما، از آنان، و از پیروان و دنباله‌روان و دوستان آنان |
| ۵. یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، اِنّْیٖ سِلْمٌ لِمَنْ سٰالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حٰارَبَکُمْ اِلیٰ یَوْمِ الْقِیٰامَةِ، وَ لَعَنَ اللهُ آلَ زِیٰادٍ وَ آلَ مَرْوٰانَ، وَ لَعَنَ اللهُ بَنیٖ اُمَیَّةَ قٰاطِبَةً، وَ لَعَنَ اللهُ ابْنَ مَرْجٰانَةَ، وَ لَعَنَ اللهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ، وَ لَعَنَ اللهُ شِمْراً، وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتٰالِکَ، | ۵. ای اباعبدالله! همانا من آشتیم (در سازشم) با آنکه با شما در آشتی است، و در جنگم با آنکه با شما در جنگ است تا روز قیامت، خداوند لعنت کند خاندان (دودمان) زیاد و خاندان مروان را، و لعنت کند خدا همگی بنی‌امیه را، و خداوند لعنت کند پسر مرجانه را، و خدا لعنت کند عمر بن سعد را و لعنت کند خدا شمر را، و لعنت کند خداوند ملتی را که (اسب‌ها) را زین و لجام (بر دهانه اسب) زدند، و برای کشتن تو نقاب بستند |
| ۶. بِاَبٖی اَنْتَ وَ اَمّیٖ، لَقَدْ عَظُمَ مُصٰابٖی بِکَ، فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذیٖ اَکْرَمَ مَقٰامَکَ وَ اَکْرِمَنیٖ اَنْ یَرْزُقَنیٖ طَلَبَ ثٰارِکَ مَعَ اِمٰامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْنیٖ عِنْدَکَ وَجیٖهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلاٰمُ فِی الدُّنْیٰا وَ الآخِرَةِ، | ۶. پدر و مادرم فدایت باد، به‌راستی‌که مصیبت من به خاطر تو بزرگ شد، پس درخواست می‌کنم از خداوندی که مقام تو را گرامی داشت، مرا گرامی دارد که روزیم نماید انتقام خون ترا بگیرم با امام یاری شده از خانواده محمّد (که خدا درود بر او و خاندانش فرستد) بار خدایا! مرا در نزدت آبرومند قرار ده به خاطر حسین (که بر او سلام باد) در دنیا و آخرت، |
| ۷. یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ اِنّیٖ اَتَقَرَّبُ اِلیٰ اللهِ تَعٰالیٰ وَ اِلیٰ رَسُولِهِ، وِ اِلیٰ اَمیرِالْمُؤمِنیٖنَ، وَ اَلیٰ فٰاطِمَةَ وَ اِلَی الْحَسَنِ، وَ اَلَیْکَ بِمُوٰالاتِکَ | ۷. ای اباعبدالله! به‌راستی من تقرّب (نزدیکی) می‌جویم به‌سوی خداوند و رسولش، و به‌سوی امیر مؤمنان و فاطمه و حسن، و به سویت با دوستی تو |
| ۸. وَ بِالْبَرائةِ مَمَّنْ اَسسَّ اَسٰاسَ ذٰلِکَ، وَ بَنیٰ عَلیْهِ بُنْیٰانَهُ وَ جَریٰ فیٖ ظُلْمِه وَ جَوْرِهِ عَلَیْکُم وَ عَلٰی اَشْیٰاعِکُمْ، بَرِئْتُ اِلَی اللهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ | ۸. و بیزاری می‌جویم از کسانی که پایه ظلم و جنگ را برپا کردند، و بنیان نهادند بر روی آن بنیانشان را، و ظلم و جورشان را جاری (اجرا) کردند، بر شما و بر پیروان شما. بیزاری می‌جویم به‌سوی خداوند و شما از آنان |
| ۹. وَ اَتَقَرَّبُ اِلَی اللهِ، ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوٰالٰاتِکُمْ وَ مُوٰالاٰةِ وَلِیِّکُمْ، وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدٰائِکُمْ وَ النّٰاصِبیٖنَ لَکُمُ الْحَرْبَ، وَ بِالبَرآئَةِ مِنْ اَشْیٰاعِهِمْ وَ اَتْبٰاعِهِمْ، اِنّٖی سِلْمٌ لِمَنْ سٰالَمَکُمْ، وَ حَرْبٌ لِمَنْ حٰارَبَکُمْ، وَ وَلِیٌّ لِمَنْ وٰالٰاکُمْ، وَ عُدَوٌّ لِمَنْ عٰادٰاکُمْ، | ۹. و تقرب (نزدیکی) می‌جویم به خداوند، و به شما با دوستی‌تان و دوستی دوستان شما و به بیزاری از دشمنان شما، و برپاکنندگان جنگ با شما، و به بیزاری از یاران و پیروانشان. به راستی من در آشتی (سازش) هستم با آنکه با شما آشتی است. و در جنگم با آنکه با شما در جنگ است و دوستم با آن‌کس که شما را دوست دارد و دشمنم با آنکه شما را دشمن دارد |
| ۱۰. فَاَسْئَلُ اللهَ اَلَّذیٖ اَکْرَمَنیٖ بِمَعْرِفَتِکُمْ، وَ مَعْرِفَةِ اَوْلِیٰآئِکُمْ، وَ رَزَقَنِی الْبَرآئةَ مِنْ اَعْدآئِکُمْ، اَنْ یَجْعَلَنیٖ مَعَکُمْ فِی الدُّنْیٰا وَ الآخِرَةِ، وَ اَنْ یُثَبِّتَ لیٖ عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیٰا وَ الآخِرَةِ، | ۱۰. پس درخواست می‌نمایم از خدایی که مرا گرامیداشت به شناخت شما، و شناخت دوستان شما، و روزیم کرد به بیزاری از دشمنان شما اینکه قرار بدهد مرا با شما در دنیا و آخرت و ثابت بدارد (تثبیت کند) نزد شما، برایم قدم راستی در دنیا و آخرت را. |
| ۱۱. وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِی المَقٰامَ المَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللهِ، وَ اَنْ یَرْزُقَنیٖ طَلَبَ ثٰارِکُمْ مَعَ اِمٰامٍ مَهدِیٍّ نٰاطِقٍ لَکُمْ، وَ اَسْئَلُ اللهَ بِحَقِّکُمْ وَ بِالشَّاْنِ الَّذیٖ لَکُمْ عِنْدَهُ اَنْ یُعْطِیَنیٖ بِمُصٰابیٖ بِکُمْ اَفْضَلَ مٰا یُعْطیٖ مُصٰاباً بِمُصیٖبَتِه مُصیٖبَةً | ۱۱. و از خدا می‌خواهم مرا برساند، به آن مقام ستوده‌ای که برای شماست در پیشگاه او. و اینکه روزیم کند انتقام خون شما را با امام مهدی ظاهر شونده و گویای از (خاندان) شما. و درخواست می‌کنم خداوند را به حقانیت شما، و به مقامی که شما در پیشگاه او دارید اینکه عطا نماید مرا به خاطر مصیبتی که به خاطر شما به من رسیده برترین (پاداشی را که) عطا می‌دهند به عزاداری به مصیبت دیدگان از مصیبتی که دیده‌اند |
| ۱۲. مٰا اَعْظَمَهٰا وَ اَعْظَمَ رَزِیَّتَهٰا فِی الإِسْلاٰمِ، وَ فیٖ جَمیٖعِ السَّمٰوٰاتِ وَ الأَرْضِ | ۱۲. به‌راستی چه مصیبت بزرگی بود و گرفتاری (داغ) آن چقدر بزرگ‌تر بود در اسلام و در تمام آسمان‌ها و زمین. |
| ۱۳. اَللّٰهُمَّ اجْعَلْنیٖ فٖی مَقٰامیٖ هٰذٰا، مِمَّنْ تَنٰالُهُ مِنْکَ صَلَوٰاتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ، اَللّٰهُمَّ اجْعَلْ مَحْیٰایَ مَحْیٰا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ مَمٰاتیٖ مَمٰاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، | ۱۳. بار خدایا مرا در مقامم (جایگاه زیارت) که هستم از آنانی قرار ده که درود و رحمت و آمرزش شامل حال اوست. پروردگارا زندگی‌ام را مانند زندگی محمّد و خاندان محمّد قرار ده، و مرگم را مانند مرگ (رحلت) محمّد و خاندان محمّد قرار ده. |
| ۱۴. اَللّٰهُمَّ اِنَّ هٰذٰا یَومٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ بَنُو اَمَیَّةَ وَ ابْنُ آکِلَةِ الْاَکْبٰادِ، اَللَّعیٖنُ ابْنُ الْلَّعیٖنِ عَلیٰ لِسٰانِکَ وَ لِسٰانِ نَبِیِّکَ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فیٖ کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فیٖهِ نَبِیُّکَ | ۱۴. پروردگارا همانا این (عاشورا) روزی است که مبارک (خجسته) شمردند آن را بنی‌امیه، و فرزند خورنده جگرها (هند مادر معاویه)، لعنت شده، فرزند لعنت شده، بر زبان تو و زبان پیامبرت «که خدا درود فرستد بر او و خاندانش» در هر جایگاه و توقف‌گاهی که پیامبر تو در آن توقف کرد. |
| ۱۵. اَللّٰهمَّ الْعَنْ اَبٰا سُفْیٰانَ وَ مُعٰاوِیَةَ وَ یَزیٖدَ بْنَ مُعٰاوِیَةَ، عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَةُ اَبَدَالآبِدیٖنَ وَ هٰذٰا یَومٌ فَرِحَتْ بِه آلُ زِیٰادٍ وَ آلُ مَرْوٰانَ بِقَتْلِهِمُ الحُسَیْنَ صَلَوٰاتُ اللهِ عَلَیْهِ اَللّٰهُمَّ فَضٰاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعنَ وَ الْعَذٰابَ | ۱۵. خداوندا لعنت کن ابوسفیان و معاویه و یزید پسر معاویه را، بر ایشان از جانبت لعنت همیشگی باد و این (عاشورا) روزی است که خوشحال شدند خاندان زیاد و خاندان مروان به خاطر کشتن حسین که درود خدا بر او باد. خدایا! بر ایشان لعنت و عذاب را چندین برابر گردان |
| ۱۶. اَللّٰهُمَّ اِنّٖی اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فیٖ هٰذَا الْیَوْمِ، وَ فیٖ مَوْقِفیٖ هٰذٰا، وَ اَیّٰامِ حیٰوتٖی بِالْبَرائَةِ مِنْهُمْ، وَ الَّعْنَةِ عَلَیْهِمْ، وَ بِالْمَوٰالٰاتِ لِنَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ | ۱۶. پروردگارا به راستی من نزدیکی می‌جویم به سویت. در این روز (عاشورا) و در این جایگاه (مکان زیارت)، و تمام دوران زندگانی به بیزاری از آن‌ها و لعنت بر آنان، و به دوستی بر پیامبرت و خاندان پیامبرت که بر او و خاندانش سلام باد. |
| پس صد مرتبه می‌گویی: ۱۷. اَللّٰهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظٰالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ آخِرَ تٰابِعٍ لَهُ عَلیٰ ذٰلِکَ، اَللّٰهُمَّ الْعَنِ العِصٰابَةَ الَّتیٖ جٰاهَدَتِ الحُسَیْنَ وَ شٰایَعَتْ وَ بٰایَعَتْ وَ تٰابَعَتْ عَلیٰ قَتْلِهٖ اَللّٰهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیٖعاً. | ۱۷. پروردگارا لعنت کن اوّلین ظلم کننده، که ستم کرد بر حق محمّد و خاندان محمّد، و آخرین پیرو برای ظلم بر آنان را، خدایا لعنت کن بر گروه (متعصّبی که) که با حسین به جنگ برخاستند. و همکار و هم‌پیمان و همراه شدند بر کشتن حسین علیه‌السلام بار خدایا همه آن‌ها را لعنت کن. |
| سپس صد مرتبه می‌گویی: ۱۸. اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ، وَ عَلَی الأَرْوٰاحِ الَّتیٖ حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، عَلَیْکَ مِنّیٖ سَلاٰمُ اللهِ اَبَداً، مٰا بَقیٖتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهٰارُ، وَ لاٰ جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ العَهْدِ مِنّیٖ لِزِیٰارَتُکَ، اَلسَّلاٰمُ عَلَی الحُسَیْنِ وَ عَلیٰ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَ عَلیٰ اَصْحٰابِ الحُسَیْنِ | ۱۸. سلام بر تو ای اباعبدالله، و بر ارواحی که به درگاهت مدفون‌اند (فرود آمدند) بر تو از من سلام دائمی خداوند باد، مادامی‌که من هستم (زنده‌ام) و شب و روز باقی است، و خداوند این زیارت را آخرین آشنایی (پیمان) از من برای زیارتت قرار ندهد، سلام بر حسین و علی بن حسین (علی‌اکبر) و بر یاران حسین |
| پس می‌گویی: ۱۹. «اَللّٰهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظاٰلِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّیٖ وَ اَبْدَأ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّٰانِیَ وَ الثّٰالِثَ وَ الرّٰابِعَ اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیٖدَ خٰامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللهِ ابْنِ زِیٰادٍ وَ ابْنَ مَرْجٰانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ اَبیٖ سُفْیٰانَ وَ آلَ زِیٰادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلیٰ یَوْمِ القِیٰامَةِ» | ۱۹. خداوندا! لعنت از من را به اوّلی ستم کننده مخصوص گردان و آغاز کن به آن اوّلی سپس دومی و سومی و چهارمی را بار خدایا یزید را که پنجمی باشد لعنت کن و همچنین عبیدالله ابن زیاد و پسر مرجانه، و عمر بن سعد و شمر، و خاندان ابوسفیان و خاندان زیاد، و خاندان مروان را تا روز قیامت لعنت کن. |
| سپس به سجده می روی و در آن می‌گویی: ۲۰. اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ، حَمْدَ الشّٰاکِریٖنَ عَلیٰ مُصٰابِهِمْ، اَلْحَمْدُ لِلّٰه عَلیٰ عَظیٖمِ رَزِیَّتیٖ اَللّٰهُمَّ ارْزُقْنیٖ شَفٰاعَةَ الْحُسَیْنِ یَومَ الْوُرُودِ، وَ ثَبِّتْ لیٖ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الحُسَیْنِ، وَ اَصْحٰابِ الحُسَیْنِ، اَلَّذیٖنَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ، دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السَّلاٰمُ. منبع | ۲۰. خداوندا! ستایش مخصوص توست ستایش سپاسگزاران بر مصیبتی که بر ایشان وارد شد ستایش برای خداست به خاطر بزرگی مصیبتم (در سوگواری) پروردگارا شفاعت حسین را در روز ورود بر تو (مردن، قیامت) روزیم کن، و ثابت نما برایم گام راستی را نزد خودت با حسین و یاران حسین آنان که جانشان را در برابر حسین که بر او سلام باد، فدا کردند. امام باقر علیه‌السلام فرمود: اگر توانستی این زیارت را هر روز از خانه‌ات انجام دهی، برایت همهٔ ثواب (گفته شده) می‌باشد. |