بسم‌الله الرّحمن الرّحیم
مقدمه
یکی از مسائل اساسی مطرح در فرهنگ شیعه غیبت آخرین امام و انتظار برای ظهور حضرت بقیه‌الله الاعظم (عج) می‌باشد. لذا می‌توان نام (مُنتَظِر) را برای هر شیعۀ دوازده امامی برگزید و از آن سو نام امام مورد انتظار (مُنتَظَر) می‌باشد.
بر شیعۀ مُنتَظِر فرض است که هماره آمادۀ ظهور امامش باشد و این آمادگی بدون کسب اسباب و لوازم آن امکان‌پذیر نمی‌شود، که از جملۀ آن موارد: خودسازی و کسب فضائل اخلاقی و معنوی و متخلّق شدن به اخلاق پسندیده و نیکو و ایجاد صفات ممتاز در شخص مُنتَظِر می‌باشد.
مُنتَظِری که ادب می‌ورزد و انصاف دارد و آسان‌گیر است، می‌تواند انس با حضرت مُنتَظَر پیدا کند.
تبدیل صفات بالقوه به بالفعل با تمرین و تربیت و پرورش انجام می‌گیرد، پس بخشندگی و کرم و بیزاری از بدی و بی‌رغبتی به داشته‌های مردم و ده‌ها نظیر این‌ها برازندۀ یک مُنتَظِر واقعی است.
پاکی و پاکیزگی دل و پیروی از فرامین حضرت محبوب (ع) و ملبّس به لباس تقوا شدن، راهگشای سیر طریقتی است. مجاهده در راه امام، بی‌مراقبه حاصل نمی‌شود؛ پس خوش نیّتی را سرمشق قرار دهد و با خوش‌رفتاری و خالص شدن و خیرخواهی گام بردارد، تا بتواند به سیر صعودی نائل شود. مُنتَظِر چون خاموشی متعادل را شیوۀ خود قرار دهد، در مواقع سخت، خشم خود را فرو برده و کم‌کم به خود گذشتگی رسد، آنگاه خستگی راه انتظار برای حضرتش بر او لذت‌بخش خواهد شد.
مُنتَظِر باید با دل کار کند تا صفات پایدار بماند؛ اگر با مُنتَظِر دیگری دوست می‌شود، اعلان دوستی کند تا جذب دوستی استوار بماند.
در راه دوستی هر کس را لایق دید به خاطر محبت امام مُنتَظَر، دوستداری را پیشۀ خود کند و دشمنی با کسانی که امام را قبول ندارند و طعنه می‌زنند را با زبان و دل شیوۀ تبرّی خود قرار دهد. یکرنگی و راست‌گویی و رفتار بر اساس امام دوستی در طریقت مهدوی را پیاده کند. عزم راسخ و فروتنی را فراموش نکند. در شب‌خیزی کوشا باشد و بدی‌های دیگران را فراموش کند تا ذهنش صاف شود. کمک‌کار و کاردان باشد و به کارهای والا بپردازد و دیگران را به کارهایی وا دارد که برای امام مُنتَظَر خالص باشد.
برای جذب قلوب به‌طرف امام ملایمت و میانجی‌گری و نیک‌خواهی داشته باشد و در برآوردن نیاز دیگران به اندازۀ قدرتش جدّ و جهد کند.
در مسائل مهم خودش یاد امام محبوب کند تا دیگران آن را بیاموزند، چه آنکه یاد محبوب لذت‌بخش است.
امید است تذکّرهای تحریر یافته، مقبول حضرت محبوب (ع) قرار گیرد و مشوّق منتظران در داشتن صفات مطلوب گردد.
سیّد علی اکبر صداقت
مهر ۱۳۹۹