مقدمه
مقدمه کتاب را مزین کردیم به یکی از مراسلات مرحوم بهاری که حاوی نکات ارزنده‌ای بود که از درون و جانش برخاسته و با نوک قلم بر صفحه دفتر، مراتب عشق و محبّتش را بیان داشته بود.
اما به اشاره گوییم:
که گذشتگان از این عارف نامی بسیار مختصر یادداشت کردند و علماء استان همدان و شهر بهار اندک مطالبی را نقل کردند و گویندگان همایش‌ها و تذکره‌نویس‌ها هم قلیلی از آنچه به آنان رسیده را بیان و متذکر شدند. در نتیجه شرح احوال آن عالم ربّانی نسبت به بزرگی‌اش، قطره‌ای از دریا می‌باشد. متأسفانه به خاطر این کاستی‌ها، مطالب پیرامون ایشان یا از مراسلات تذکرة المتقین بیان و تحریر شده و یا ناآشنایان به عرفان فقط همایش‌ها را در موضوعات دیگر پُر کردند و گاهی آن‌قدر گویندگان از حریم آشنایی با بهاری به دور می‌باشند که اصل مطلب فراموش و در هم کردن بعضی مسائل فنی با مطالب دیگر بر مستمعین مشتبه گردیده بود. اینجاست که واقعاً قحط‌الرجال -به‌عنوان واقعی نه ظاهری- فهمیده می‌شود. لذا دستاورد و ثمرات از بعضی مقالات و همایش‌ها به حقیقت ناچیز است و این خود دردی است که وقتی در رشته‌ای متخصص نباشد، تاخت و تاز نظرات شخصی و پر کردن وقت مدعوّین و جلوه دادن مطالب غیر مربوط چه می‌شود! حقیر سه نفر از دوستان را به سال ۱۳۸۶ به استان همدان و شهر بهار فرستادم تا شرح احوال مرحوم بهاری (صوتی و تصویری) گردآوری و تهیه کنند و این کار عملاً انجام شد ولی نتایج و مطالب کم بود؛ دو نفر از آقایان به نام آقای سید اسماعیل اصغری و علی‌اصغر ولی خانی تشریک‌مساعی کردند و آنچه یادداشت داشتند را بذل کردند و ما کمال تشکر را از ایشان داریم و خداوند خیر دنیا و آخرت به آنان عطا فرماید. در خاتمه، به اندازه وسع تفحص شد و مطالب بیشتری پیدا نشد. اگر خوانندگان محترم به مطالبی پیرامون زندگی و شخصیت مرحوم بهاری برخوردند به آدرس ناشر کتاب – با ذکر منبع – برایمان ارسال بدارند تا در چاپ‌های بعدی درج شود.
و آخر دعوانا ان الحمدللّه ربّ العالمین
اسفندماه ۱۳۸۹
