مثنوی

از مراسلات مرحوم بهاری برمی‌آید که بر اشعار مثنوی مولوی احاطه داشته و به عنوان شاهد گاهی آن‌ها را متذکر می‌شده است از باب نمونه:

۱- ای دوای نَخوت و ناموس ما **** ای تو افلاطون و جالینوس ما (مراسله ۲۴/۱)

۲- ناز را رویی بیاید همچو وَرد **** چون نداری گرد بدخویی مگرد (مراسله ۱۹۰۶/۱)

۳- لنگ و لوک و خفته شکل و بی‌ادب **** سوی او می‌غیژ و او را می‌طلب (مراسله ۹۸۰/۳)

۴- ملت عاشق از همه دین‌ها جداست **** عاشقان را ملت و مذهب خداست (مراسله ۱۷۷۰/۲۵)

۵- عقل دراک از فراق دوستان **** همچو تیرانداز اشکسته کمان (مراسله ۳۶۹۳/۳)

۶- میل معشوقان نهان است و ستیر **** میل عاشق با دو صد طبل و نفیر (مراسله ۴۶۰۳/۳)

۷- لوح را اول بشوید بی‌وقوف **** آنگهی بر وی نویسد او حروف (مراسله ۱۸۲۷/۲)

۸- آن سمیعی تو و آن اصغای تو **** و آن تبسم‌های جان‌افزای تو (مراسله ۴۶۹۹/۳)

۹- چون اساس خانه‌ای می‌افکنند **** اولین بنیاد را برمی‌کنند (مراسله ۱۸۳۰/۲)

۱۰- از حجامت کودکان گزیند زار **** که نمی‌دانند ایشان سرّ کار (مراسله ۱۸۳۲/۲)