کتاب تذکرة المتقین

همه اتفاق‌نظر دارند که ادیب شاعر میرزا اسماعیل تبریزی مشهور به مسئله‌گو ساکن مشهد الرّضا ملقّب به تائب نامه‌های مرحوم بهاری را جمع‌آوری کرده است و اولین طبع آن ۴ سال بعد از وفات بهاری یعنی در سال ۱۳۲۹ (هـ. ق) واقع شد. نثر وی گیرا و نمکین بوده و به شیوه قائم‌مقام جملات عربی و اشعار را در عبارات داخل کرده و از جهت محتوا نیز با حال و نفحه‌ای از روحانیت نویسنده را با خود دارد. در واقع آنچه به‌عنوان دستورالعمل یا نامه از قلم ایشان صادر شده را تائب گردآوری کرده و آن را به نام تذکرة المتقین چاپ نموده و تا به امروز ده‌ها بار تجدید چاپ گردیده است. مرحوم شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی چنین نوشته (بعد از وفات بهاری): بعد از مدتی نسخه تذکرة المتقین را در صحن قدس رضوی به دست من رسید وقتی حقیر به کوهپایه کوه کراخک خارج از شهر رفته بودم، این نسخه را با خود برده و مطالعه می‌کردم. نظر به آن علاقه‌ای که در میان بود، جسارت نموده و در حین مطالعه آنچه به نظر قاصر حقیر رسید در حاشیه کتاب نوشتم؛ شاید که به دست کسی افتد و منتفع شود. به تاریخ شعبان (۱۳۳۱ هـ. ق). نگارنده این سطور گوید: بنده بارها در سال‌های اولیه آشنایی با عارف بالله حاج اسماعیل دولابی که از تهران به قم تشریف می‌آوردند دیدم که کتاب تذکرة المتقین به چاپ جیبی همراه ایشان بوده و سیره رجایی و عشقی مرحوم بهاری را بسیار تأیید می‌کرده است.