آصف برخیا
فرمودند: این آیه «قالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمّا رَآهُ مُسْتَقِرّاً عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی أَ أَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَ مَنْ شَکَرَ فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ» (نمل، ۴۰). (در کتاب روح و ریحان اشتباهاً سوره نحل نوشته شده است.)
به عدد کثیر یک اربعین، نتیجه‌اش اسم اعظم است که نزد آصف برخیا (وزیر و برادرزاده حضرت سلیمان) بود؛ که به حضرت سلیمان گفت: پیش از چشم برهم زدنی تخت بلقیس (ملکه سباء) را نزد تو خواهم آورد؛ و به چشم برهم زدنی آن تخت را نزد سلیمان علیه‌السلام حاضر کرد.
امام صادق فرمود: آصف برخیا از طریق طی الارض تخت بلقیس را نزد سلیمان علیه‌السلام حاضر کرد. (تاریخ انبیاء، ج ۲. ص ۲۵۵، رسولی محلاتی.)
سرزمین سبأ در کشور یمن واقع بود و جناب سلیمان علیه‌السلام در بیت‌المقدس حکومت می‌کرد؛ و این تخت را از یمن به فلسطین، به یک چشم بر هم زدن آورد.