إحتما

بدان که إحتما یعنی پرهیز کردن و خود را از چیزی نگاه‌داشتن است. دل حرم خداست و از افکار پراکنده و وحشی، باید آن را پرهیز داشت. به‌عبارت‌دیگر، دل را از خواطر سوء و شبهه‌ناک و نیّات ناصواب نگاه داشت تا جای حقایق و معارف باشد. پرهیز مریض از دوا مهم‌تر از خود دواست. طبیب مریض را مثلاً از خاراندن جای زخم بر حذر می‌دارد و می‌گوید: فلان کِرِم را بمالد. چون مریض پرهیز را روا نمی‌دارد، زخم عمیق می‌شود. تخلیه از ارکان سلوک برای سالک است و یکی از بندهای تخلیه این است که از آمدن افکار مختلف و منفی جلوگیری می‌کند. پرهیز اصل دواست، پس پرهیز سالک از خطورات منفی، دلیل بر این است که دارد روحش قوت می‌گیرد؛ تخلیه یعنی دیو چو بیرون رود فرشته درآید.