ابرهای بی‌باران
در سورهٔ یوسف آمده است که «یکی از آن دو زندانی که پنداشت آزاد می‌شود، یوسف به او گفت: مرا نزد صاحبت (پادشاه) یادآوری کن. پس شیطان، یاد یوسف را از خاطر آن شخص محو کرد، پس یوسف چند سال در زندان ماندگار شد». (یوسف/۴۲) این درسی به ما است که در مشکلات، دنبال اسباب نرویم و از حضرت محبوب به مخلوقِ ناتوان و شرمنده، توسّل نجوییم. دریا را رها نکنیم و به ابرهای سر در گم پناه نبریم که ابرها خروش دارند، امّا بارانی در پی ندارند.