اتهام مرسومات

مرسومات اموری هستند که وسیله راه وصول به مقصد هستند. احکامی می‌باشند که مأمور اجرای آن می‌باشیم تا به آن‌ها عمل نکنیم به بندگی نتوانیم رسید. مرسومات آیین و روش است که به فرمان رسم شده است. پس مرسومات زاد و توشه راه هستند، ولی باید با نور بصیرت باشد. مسئله‌ای که در آن مطرح است، اتهام مرسومات است، مثلاً آن‌که به مقام مقربین رسیده و آن‌که به مقام ابرار رسیده در حالات و درجات از نظر خلوص و فکر و قدرت روحی با هم فرق می‌کنند لذا فرموده‌اند: «حسنات الابرار سیئات المقربین: نیکی‌های ابرار برای مقربین گناه حساب می‌شود.» به‌عبارت‌دیگر مقرب چیزی می‌بیند و ادراک می‌کند که ابرار از ادراک آن عاجزند. از آن طرف تحمل کارهای مقربین برای ابرار حلش مشکل است. قضیه عمل سلمان و تعجب ابوذر و سه کاری که خضر پیامبر کرد و موسی اعتراض نمود، نمونه‌ای از اتهام مرسومات است.