اختران

بعضی‌ها برای اینکه زندگی دنیوی آنان ازنظر مادّی خوب شود، نزد منجّم و کسانی که طالع افراد را به نحوست و سعادت می‌شناسند، می‌روند. آن طالع‌بین، هم با چند قاعدهٔ بی‌اساس، بیچاره را به طالع نحس متّهم می‌کند و او را مانند ستارهٔ زحل، آتشی می‌داند. پس برای پول درآوردن، مبلغ گزافی می‌گیرد تا طالعش زُهره شود.
آیا در عصر غیبت کبری، وظیفهٔ ما مراجعه به طالع‌بین است تا کارمان درست شود، یا خودسازی و توسّل به امام زمان علیه‌السلام است تا ما را نجات بدهد؟ گوید: مدّتی توسّل داشتم، نتیجه نگرفتم. بله بدون استقامت، آدمی نتیجه نمی‌گیرد؛ و سبب اغوا و خاموشی زندگی، اختران نیستند، بلکه همان نفس امّاره است.