اخلاص

اخلاص همه فضایل را جمع می‌کند و کلید قبولی اعمال است. مخلص با مجاهدات، روح خود را از رذایل ذوب می‌کند و خون خود را در نیت و تزکیه عمل بذل می‌کند.

مخلص گر چه عملش کم باشد، لکن مقبول و مرضی خداست. کم‌ترین حد اخلاص، بذل کردن بنده آنچه در توان دارد می‌باشد. مخلص برای عمل خود ارزشی نمی‌بیند.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «صادقان هلاک شدند مگر مخلصان و مخلصان هلاک شدند مگر متقیان» پس اخلاص با تقوای الهی مورد تأیید است و اخلاص غیر اهل تقوی نتیجه‌ای تام ندارد.

اگر شخص در علم و عمل موفق باشد در تصفیه معانی و نیت، نتواند خلوص را مراعات و معمول ندارد نتواند به توحید برسد.