ارتداد در سلوک طریقت

ارتداد در لغت به معنای رد شدن و از دین برگشتن است.

عده‌ای که در سلوک می‌آیند، پس از مدّتی توقف می‌کنند و به قهقراء برمی‌گردند و مرتد از خاص به عام می‌شوند؛ و دیگر قابل بازگشت نیستند

گر فرو استد کسی مرتد شود **** بعد از آن هرگز هدایت نبودش

گر فرو استد زمانی از طلب **** مرتدی باشد در این ره بی‌ادب

عللی وجود دارد از جمله:

۱- سالک، طالب حقیقی نبوده است.
۲- تلوّن داشته است.
۳- استقامت و عزم راسخ نداشته.
۴- استاد کاملی نداشته یا بی استاد سلوک کرده.
۵- موانعی داشته که سدّ راهش بود است مانند پدر و مادر.
۶- به آب سبویی بسنده کرده و از گوهرهای بحرها بازمانده است. (یعنی ظرفش کوچک بوده زود اشباع شده است.)

همان‌طور که بعد از غدیر خم بیعت با امیرالمؤمنین علیه‌السلام را شکستند و مرتد از دین شدند در اینجا مرید مرتد از طریق می‌شود و متضرّر می‌گردد.