از حق به بنده
چون موسی از راه خود به میقات (وعده‌گاه) رفت، عرض کرد: خدایا خودت را به من نشان بده تا تو را ببینم. جواب حضرت حق آمد «لن‌ترانی: مرا (به چشم سر) نبینی.»
اما پیامبر ما را چون به معراج بردند، به مقام قرب رساندند. هر چه لباس محمدی بود از سر وجود او برکشیدند و خلعت صفت رحمت در او پوشانیدند. چون می‌رفت محمد صلی‌الله علیه و آله بود و چون می‌آمد رحمت بود که حق فرمود: «ما ارسلناک الا رحمة للعالمین: ما تو را نفرستادیم مگر رحمت برای جهانیان (دنیا و آخرت) هستی.» و آن عزیز فرمود: «گر می‌برندت واصلی، خود می‌روی بی‌حاصلی»