استفاده از زبان

زبان، چون گوینده است در مَثَل مانند آتش و خرمن است. وقتی زبان به مطالب خوب حرکت می‌کند خرمن حسنات را جمع و چون به مطالب ناپسند تکلّم می‌کند خرمن حسنات را به آتش می‌کشاند. زبان، یاد خدا کند جان، منوّر می‌شود و چون به غیر خدا ذکر کند، جان، مکدّر می‌گردد. زبان، هم می‌تواند خلق را هدایت کند و هم به ضلالت بکشاند. زبان می‌تواند تسلّی ده دل عشّاق شود و هم می‌تواند دل را به فریب مجروح کند. بهر صورت، از زبان می‌توان هم به نحو مطلوب و هم در خراب کردن و منهدم نمودن جان‌ها استفاده کرد.

ای زبان، هم گنج بی‌پایان تویی **** ای زبان، هم رنج بی‌پایان تویی