اشفاق امام بر رعیّت
امام علیه‌السلام بر رعیت و پیرو خود شفقت دارند (دلسوز و مهربان می‌باشند)؛ از جهت نسبتی که آنان به ایشان دارند، بر سر سفرهٔ کریمانه حضرت علیه‌السلام متنعّم هستند. هرچند بااین‌همه مهربانی امام، کارهای پیرو بی آفت و بدون آسیب نبوده و اسباب غمگینی مولای خود را فراهم می‌کنند. حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام در جواب گروهی نوشتند: «اگر نبود از محبتی و رحمتی که به صلاح کارتان است و اشفاقی که بر شما دارم، شما را مخاطب خود قرار نمی‌دادم.»(۱)