اصرار نابودی

بعضی‌ها به مخلوق یا خالق خود ظلم می‌کنند و از آن توبه نمی‌کنند و پس از مدّتی، کسی با او دشمنی می‌کند و او دست به دعا برمی‌آورد و مسجد جمکران می‌رود و اصرار می‌ورزد تا امام زمان علیه‌السلام دشمنش را نابود کند و سرسختانه می‌خواهد که دشمنش یک‌شبه تار و مار شود. او یا نمی‌فهمد یا نمی‌داند که این دشمن، زائیدهٔ ظلمی است که کرده است؛ یعنی دشمن، انعکاسی از جنس گناه خود اوست که به او بازمی‌گردد.

و به تعبیر دیگر، صفت زشت شخص، در کسی نمایانده می‌گردد و آن شخص آینه می‌شود و این خود را در آینه می‌بیند. پس فحش دادن و غضب کردن و از امام عصر علیه‌السلام تقاضای نابودی کردن، بی‌جاست؛ چرا از او فرار می‌کند بااینکه این ناپسندی در خودش است که انعکاس در او شده است.