اطاعت

اطاعت و فرمان‌برداری از خداوند و حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام توفیق می‌خواهد و اگر شرایط در شخص مطیع جمع باشد شاید توفیق دیدار هم فراهم شود. امام زمان علیه‌السلام در نامه‌اش به شیخ مفید فرمود: «اگر پیروان ما که خداوند آن‌ها را به طاعتش توفیق بدهد، وفادار به ما بودند و وحدت را حفظ می‌نمودند دیدار ما به تأخیر نمی‌افتاد.»(۱)

اطاعت یعنی فرمان معبود را بردن و در عمل، فرامین او را پیاده کردن است که همین سبب تقرّب به حضرت می‌شود، چراکه شخص مطیع راضی به قضا و قدر بوده و نیّتش از اخلاص بیرون نیست؛ لذا خدا و امام علیه‌السلام را ناظر می‌بیند و ایشان را حاضر می‌داند. در دعای امام زمان علیه‌السلام برای شیعیانش این‌طور آمده: «خداوندا آنان را به خاطر اطاعتشان عزیز گردان.»(۲)