الٰه

یعنی معبودی که سزاوار عبودیت است. چون معبود و خالق عالمیان است پس شایستگی دارد که مخلوقات و موجودات او را بندگی کنند.

«اله را اگر از اَلِهَ به معنی تحیّر بگیریم این‌طور می‌شود که عقول در درک ذات او متحیّر می‌باشند. اگر از اَلَهَ بگیریم به معنی عبادت می‌آید یعنی او معبود است». (قاموس قرآن۱/۹۶)

الف) در ۹۹ اسماء الهی ش ۱ اله آمده است.

ب) در قرآن ۷۸ مرتبه تکرار شده است.

ابجد: ۳۶

تلفیق : اله + واحد، ۱۳ مرتبه، ۴۵ = ۳۶ = ۱۹ ؛ هُوَ إِلهٌ واحِدُ (ابراهیم: ۵۲)

منفرد: ۶۵ مرتبه؛ وَ هُوَ الَّذِی فِی السَّماءِ إِلهٌ (زخرف: ۸۴)

*ذکر حضرت موسی: اللهِ إِله (طه: ۹۸)