انفراد

انفراد یگانه گشتن است. انفراد قاصدان در تجرید قصد و متوکلان در صحت توکل و واجدان در نسیم انس. قاصدان قدم از خود و دو گیتی برگرفتن و خویشتن را در پیش خویش ندیدن و از حق به جز حق خرسند نبودن است. متوکلان از اسباب بر نا رسیدن و علایق را نپذیرفتن و از تدبیر خود بگریختن است. واجدان نفس را فانی و دل را از غیر غایب و نفس را غرق کنند.