اولیاء

امام ششم در تأیید یقین و باور دوستان واقعی امام عصر علیه‌السلام در زمان غیبت بیان داشتند: «خداوند می‌داند که اولیاء (در زمان غیبت کبری) دچار تردید و شک نمی‌شوند.»(۱)

از خداوند می‌خواهیم ما را همانند آنان قرار بدهد که مُهر حقیقی بر آن‌ها زده‌شده است آنان با توجه به طولانی شدن غیبت حضرت علیه‌السلام و عدم اطّلاع از مکان ایشان و دشواری هجران، باز هم مقرّب بوده و اعمالشان موجب خشنودی حضرت علیه‌السلام است.