اویس قرنی در رکاب علی علیه‌السلام

امیرالمؤمنین علیه‌السلام وقتی‌که می‌خواستند به غزوهٔ صفین وارد شوند به محلی که «ذی قار» می‌نامیدند به جهت اخذ بیعت از

لشکر خود نشستند و فرمودند: از جانب کوفه هزار نفر، نه کم و نه زیاد، بیایند که با من بیعت کنند.

 

ابن عباس مضطرب شد که مبادا کم و زیاد شوند، پس تعداد کسانی که از کوفه آمدند برای بیعت شمردند: نه‌صد و نودونه نفر بودند؛ ابن عباس گفت: «إنّا لله و إنّا إلیه راجعون»(بقره:156)، چه باعث شد که امیرالمؤمنین علیه‌السلام چنین فرمایشی فرمود؟ در این بین، شخصی آمد که قبای صوف در برداشت و شمشیر و سپر همراهش بود. نزدیک حضرت آمد و عرض کرد: یا علی! با تو بیعت می‌کنم؛ حضرت فرمود: به چه قسم، بیعت می‌کنی؟ عرض کرد: در اختیار شما هستم، جنگ با دشمن می‌کنم تا شهید بشوم یا آنکه خداوند فتح و پیروزی بدهد.

حضرت فرمود: اسم تو چیست؟ عرض کرد: اویس هستم، فرمود: تو اویس قرنی هستی؟! عرض کرد: بلی، فرمود: الله‌اکبر! شنیدم از پسر عمم پیغمبر خاتم صلی‌الله علیه و آله که فرمود: یا علی علیه‌السلام! تو درک می‌کنی مردی را از امت من که اسم او اویس قرنی است که به شهادت از دنیا می‌رود و داخل می‌شود در شفاعت او مثل قبیله ربیعه و مضر.

ابن عباس گفت: چشم من روشن شد و مسرور گشتم و جناب اویس قرنی در همین جنگ صفین پای رکاب علی علیه‌السلام شهید شد. (علی علیه‌السلام کیست، ص 259- بحارالانوار)