اُنس به آخرت

شیعه در طی طریق الی الله، از جهت نیّت و عمل باید به‌گونه‌ای راه رود که انسش نسبت به آخرت و قیامت بیشتر شود. لازمهٔ این سیره که مطلوب و موردنظر امام (عج) است، کم کردن تعلّق به دنیاست. امام زمان (عج) در دعایی عرضه می‌دارد: «خداوندا بر محمّدو آل محمد درود بفرست … و مرا به آخرت مأنوس کن.»(۱)
پس منتظر واقعی در باطن، مشتاق مسائل آخرتی و ملکوتی هست و از هر سببی که راهگشای انس به آن منزلگاه باشد استفاده می‌کند. امیدواری نمونه‌ای از آن اسباب است که انسان را وادار می‌کند تا به آخرت میل داشته باشد. امام زمان (عج) به خداوند عرضه می‌دارد: «مأنوس به آخرت نمی‌شود، مگر امید به تو.»(۲)