ای حیدر کرّار من
مولانا در غزل 1798 دیوان شمس روی به معشوق خود می‌کند و زیبا توصیف می‌نماید و آخر غزل، نام معشوق خود را می‌برد و می‌گوید: «ای حیدر کرار من» که لقب امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. چند بیت از آن غزل، این است:
ای یار من ای یار من، ای یار بی زنهار من **** ای دلبر و دلدار من، ای محرم و غمخوار من
ای در زمین، ما را قمر، ای نیمه‌شب ما را سحر **** ای در خطر ما را سپر، ای ابر شکر بار من
ای شب روان را مشعله، ای بی‌دلان را سلسله **** ای قبله هر قافله، ای قافله‌سالار من
هم رهزنی هم رهبری، هم ماهی وهم مشتری **** هم این سری هم آن سری، هم گنج استظهار من
چون یوسف پیغمبری، آیی که خواهم مشتری **** تا آتشی اندر زنی، در مصر و در بازار من
هم موسیی بر طور من، عیسی هر رنجور من **** هم نور نور نور من، هم احمد مختار من