باری

یکی از اسماء الله، باری است که به معنی آفریننده بی‌سابقه می‌آید که در آفرینش ذات موجودات را با یکدیگر به تفاوت خلق کرد؛ یعنی خداوند ایجاد می‌کند از عدم و نبود و به بود می‌آورد.

ذرات و اشیاء را بدون صورت به وجود می‌آورد و بعد آفرینندگان را به صورت‌های مختلف در زمان‌های گوناگون، می‌سازد. در دعای جوشن کبیر اول باری آمده بعد خالق، «یا باری کل شئ و خالقه: ای به وجود آورنده هر چیزی و آفریننده آن» اما خالق به معنی تقدیر کننده و به اندازه خاص چیزی را آفریدن گویند. در «باری» نوعاً به نحو کلی در ادعیه آمده است، مانند آفریننده موجودات، آفریننده ذره‌ها، آفریننده هر چیزی. در قرآن خالق بیشتر به نحو خاص آمده است: مانند خالق آسمان، خالق نور، خالق انسان، خالق لوح، خالق قلم، خالق شب، خالق قمر. لذا باری از خالق خیلی کمتر استعمال شده است.