باسط

یکی از اسماء الهی باسط است. باسط یعنی گستراننده، گشایش دهنده، فراخی دهنده. سفره‌ای که حق‌تعالی پهن کرد و مخلوقات را آفرید، با ید قدرتش که بی‌نهایت است گشایش و توسعه برای آنان داد. هم چنین دل‌ها را به نعم و فضل خود مشعوف و مسرور نمود تا جایی که از بسط زیاد، به مستی و سرخوشی می‌افتند. لذا ادخال سرور در قلب مؤمن را از افضل اعمال شمردند. در فقره 218 دعای جوشن کبیر آمده است: (یا باسط الیدین بالرحمة: ای خدائی که دستان قدرتت به رحمت باز است.) نور خورشید و پهناوری زمین از مظاهر اسم باسط است و قلوب مجذوبان و مسروران به حق، از این اسم هویدا می‌شوند. بهشت که جای روح و ریحان است و درب‌های آن که افزون از درب‌های جهنم است، درجات دارد نه درکات و آن از مصادیق اسم باسط باشد.

خداوند که با فضل خود فیاضی می‌کند، هر نوعی از موجودات را در قالب خود بسط می‌دهد اما در انسان دو موضوع بیشتر ظهور دارد، یکی رزق مادی و دیگر سرور قلبی، اما در موجودات دیگر از باسط به ظهور خاص می‌توان تعبیر کرد، چنانکه خورشید با حرارت و نوری که دارد، دائم در حال بسط و نور رسانی به اهل زمین است و اگر نورش خاموش شود دیگر مظهر باسط نخواهد بود و بر این تمثیل می‌توان دیگر موجودات را قیاس کرد.