بدیع

بدیع از اسماء الهی است به معنی عجیب و تازه و بی مانند و شگفت‌انگیز می‌آید. خداوند همه مخلوقاتش را ابداع کرد، بدون سابقه قبلی، سپس به آنها صورت داد و بعد روان‌های شگفت‌انگیز بخشید. عمر بن اعین از امام باقر علیه‌السلام سؤال کرد: از قول خداوند: «بدیع السموات و الارض» (انعام: 101)، فرمود: خدای عزوجل ابداع نمود و پدید آورد تمام اشیاء را به علم خود، بدون الگو و مثل. پس آسمان و زمین را خلق کرد در صورتی که پیش از آن آسمان و زمینی وجود نداشت. پس در صنعش حکمت‌ها پیدا و نشانه‌های قدرت بارز؛ و همه از توانایی و دانایی او عاجزند.