بلاء

بلاء زینت مؤمن و برای صاحب عقل کرامت است. صبر بر بلا موجب تقویت ایمان می‌گردد. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «ما گروه انبیاء از نظر بلا از همه بیشتر مبتلا هستیم بعد از ما اهل ایمان بعد هر که به خدا و ما نزدیک‌تر و شبیه‌تر است.» عارف می‌بیند که در آتش بلا انوار نعمت‌های باطنی ظاهر می‌گردد و در تحت نعمت‌های ظاهری آتش بلا آشکار می‌گردد. خدا مدح نکرده است بنده‌ای از بندگان خود را، از زمان حضرت آدم تا پیامبر ما را، مگر بعد از امتحان به بلاهای شدید و وفا و ایتان حق عبودیت را. کسی که از دام بلا بیرون شد، چراغ مؤمنین خواهد شد که از او راه می‌یابند و قاصدین الهی را در سیر رساننده و هدایت کننده می‌شوند. خیری نیست در بنده‌ای که از محنت شکایت کند، بااینکه قبلاً در هزاران نعمت بوده است. کسی که حق شکر را در نعمت‌ها به جا نیاورد، از اداء صبر در بلا محروم خواهد بود. کسی که صبر در بلا و شکر در نعمت را ندارد از جمله واماندگان خواهد بود.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: صبر از ایمان همانند سر بدن است و سر صبر بلاست و این را غیر صاحبان علم و بصیرت درک نمی‌کنند.