بلای بزرگ

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: وقتی خدا بنده‌ای را دوست بدارد او را به بلایی بزرگ مبتلا می‌کند اگر بنده راضی گشت، بهره‌اش نزد خداوند، رضایت است و اگر ناخشنود گشت بهره‌اش ناخشنودی است.

امام باقر علیه‌السلام فرمود: خداوند تبارک‌وتعالی هرگاه بنده‌ای را دوست بدارد، او را در بلا نیک فرو می‌برد و بلا را سخت بر او سرازیر می‌کند. چون بنده دعا کند خداوند گوید: بنده‌ام، لبیک، اگر آنچه را که از من درخواست کرده‌ای، به سرعت برایت فراهم آورم، بر این کار قادرم و اگر آن را برایت ذخیره کنم، برایت بهتر است. در روایت بلا چند عنوان آورده شده است: 1- غَنّه: فرو بردن در بلا. 2- ثَجّه: سخت می‌باراند. 3- صَبّ: سرازیر کردن بلا. 4- الصَقَ: بلا را به او پیوندد. 5- شدّد: سخت کردن بلا.