تأثیر ذکر با اجازه

روزی در مجمع بزرگی، از مولانا صاحب مثنوی سؤال کردند که: آیا کسی بی صحبت شیخی، کسی شود و به جایی رسد؟ جواب فرمود: درویشی، بدون آن‌که از استادی تلقین ذکر بگیرد، خودبه‌خود ذکری می‌گفت و کوشش عظیم داشت. شبی دید نوری از دهان او بیرون می‌رود، حیران و غمناک برخاست. به خدمت پیری آمد و صورت خواب را عرضه داشت. فرمود: ذکر بدون تلقین و نفس استاد این‌چنین باشد، بیا این ذکر از من بگو. او همان کرد و شب دید که از دهان او نور این آیت «الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه: به‌سوی خدا سخنان پاک بالا رود و کردار نیک را او بالا برد»

بر عرش برین می‌تافت. تو بدن‌ که بی‌تربیت شیخ و استاد هیچ تربیتی راست نیست و همه طاعات، بی‌نور است، کسی که پیر نداشته باشد دینداری اش معلوم نیست.

دست را مسپار جز در دست پیر **** حق شده است آن دست، او را دست‌گیر