تأسّف
یکی از امتیازات بزرگ بعضی منتظران این است که برای خشنودی آقا امام زمان علیه‌السلام هر نوع تلاشی که از دستشان برمی‌آید انجام می‌دهند؛ امّا برای کسی که در زمان غیبت کاری نکرده باشد تأسّف بزرگی خواهد بود.
خداوند در سورهٔ انعام آیهٔ ۱۵۸ می‌فرماید: «روزی که برخی از نشانه‌های خداوند آشکار گردد کسی که از پیش ایمان نیاورد یا در ایمان خویش کار نیکویی انجام نداده باشد ایمانش او را سودی نخواهد داد، بگو چشم‌به‌راه باشید که ما نیز چشم‌به‌راهیم.»
امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «مراد از نشانه‌ای که انتظار کشیده می‌شود، حضرت قائم علیه‌السلام است. در آن زمان ایمان کسی که قبل از قیام با شمشیر ایمان نیاورده، برایش سودی نخواهد داشت اگرچه به پدران او ایمان آورده باشد.»(۱)
لذا هرکسی که برای ظهور و خشنودی حضرت کاری نکرده باشد سودی نبرده و تأسّف و تأثّر زیادی نصیبش خواهد شد. متأسفانه منتظران ساده‌لوح، اخبار مبتنی بر خواب و منقولات بدون سند و اندیشه‌های موهوم دیگران را زودباور کرده و با انتقال از طریق زبان یا سینه‌به‌سینه باعث اتصال آن‌ها به دیگران می‌شوند و چنان این موهومات برایشان جا می‌افتد که حتی با ارائه دلیل از سوی اهل دانش و عمل هم قانع نشده و از باور غلطشان دست برنمی‌دارند.
موهوماتی از قبیل اینکه امام زمان علیه‌السلام همسر تهرانی دارد، زندگی کردن فرزندان ایشان در شهر قم، وجود شهری که شهروندانش همه فرزندان و نوه‌ها و نتیجه‌های امام علیه‌السلام هستند و یا سوار مینی‌بوس شدن در تهران و حمل کیف بزرگی در خیابان و ده‌ها نظیر این‌ها که متأسفانه باور کردن و سرگرم شدن به این موهومات جلوی انجام تکالیف روزمره نسبت به ساحت مقدّس امام علیه‌السلام را می‌گیرد و آن‌ها را مشغول می‌کند.