تسبیحی برای گشایش

در زمان اسارت اهل‌بیت سید الشهداء علیه‌السلام، یزید در دست امام سجاد علیه‌السلام تسبیحی دید که آن را می‌چرخاند. لذا به امام اعتراض کرد که چرا کار بیهوده انجام می‌دهید. امام فرمود: از پدرم شنیدم که جدّم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هر صبح و شام چنین می‌گفت: «اللّهُمَ انّی اَصبَحتُ و أمسَیتُ، اُسَبّحُک وَ اُمَجّدُک وَ اَحمَدُک وَ اُهَلّلُک وَ اُکبَّرتُ، بعَدَد ما اُدیرُ به سَبحَتی یعنی خداوندا صبح و شام کردم درحالی‌که تسبیح و تمجید و ستایش و تهلیل و تکبیر تو را می‌گویم به تعداد گرداندن تسبیحم». پس امام تسبیح خود را می‌گرداند. هر کس این کار را انجام دهد برای او اجر تسبیح نوشته می‌شود و نیز برای او مایهٔ فرج و گشایش است.