تقیّه
ازآنجایی‌که کل شیعیان در جای‌جای کرهٔ زمین زندگی می‌کنند لازم است تا برای محافظت از خود در برابر آزار و اذیت و مشکل تراشی حکومت‌ها، وهابی‌ها، ناصبی‌ها و دشمنان، تقیّه پیشه کنند.
امام رضا علیه‌السلام فرمودند: «گرامی‌ترین شما نزد خداوند باتقواترین و عمل‌کننده‌ترین شما به تقیّه هست.»
کسی عرض کرد: ای پسر رسول خداوند تا کی؟
فرمود: «تا روز وقت معلوم و آن روز خروج قائم ماست. پس کسی که قبل از خروج قائم ما ترک تقیّه کند از ما نیست.»(۱)
امام صادق علیه‌السلام دربارهٔ این آیه «اولئک یؤتون اَجْرَهُمْ مَرَّتَین بِما صَبَرُوا آنان به خاطر صبری که نمودند پاداش آن‌ها دو برابر خواهد داده شد.» فرمودند: «به خاطر صبری که بر تقیّه کردند دو بار پاداش داده شوند.» «وَ یدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السّیئَةَ: به‌وسیلهٔ حسنه بدی را دفع می‌کنند.» (قصص/۵۴)
فرمود: «حسنه تقیّه و بدی فاش کردن را گویند.»(۲)
تقیّه برای شیعیانی که در مناطق تحت پوشش گروه‌های مخالف شیعه از قبیل وهابی‌ها و ناصبی‌ها زندگی می‌کنند به‌منزله سپر و پناهگاه است چراکه عدم رعایت تقیّه سبب می‌شود تا مورد اذیت و آزار قرارگرفته و توسط دشمنان کشته شوند که این موضوع مورد رضایت امام زمان علیه‌السلام نیست.
نگهداری زبان و خانه‌نشینی(۳) و همچنین مخفی نگه‌داشتن اسرار از اغیار که از لوازم تقیّه‌اند ازجمله دستوراتی هستند که در زمان غیبت بدان امر شده است.