توبهٔ با توفیق

ای عزیز! ما به درگاه مهدوی توبه می‌کنیم و عذرخواهی می‌نماییم؛ امّا توبه، فرع و سایه است و خود امام علیه‌السلام ماه تابان و اصل است. منظور این است که توبهٔ سرسری و پوزش از امام، اگر توفیق همراه نباشد، توبه هم ماندگاری ندارد. انگار الفاظی جاری شد که کیفیت و سوز نداشته و سریع محو می‌شود. پس توبه را با اصل چنان وصل بده و محکم کن که مدد و توفیق، آن را آبیاری کند و به نتیجه برسد.