توجه به عالم حس

خفاش، پرنده‌ای است که شب‌هنگام، شتابان پرواز می‌کند و از دیدن آفتاب عاجز است. انسان‌هایی که راه خدا نمی‌روند، دل‌هایشان تاریک و از دیدن حقایق و درک معانی عاجز هستند. توجه به عالم حس و بدن‌های ظاهری، مختص حیوانات است ولی بعضی از انسان‌ها هم از این گذر، از حیوانات جلو می‌زنند و جای بسی شرم است.

راه حس، راه خران است ای سوار **** ای خران را تو مزاحم، شرم دار

دست زدن به آتش دست را می‌سوزاند. دست زدن به گل، لطیف بوده و بوی خوش استشمام کردن را به همراه دارد. چون حواس، به خوردن و آشامیدن و دیدنی‌های نامشروع مشغول شود، جنبه قوای حیوانی قوی و شخص را به تاریکی می‌برد. آنگاه جان انسان از روشنی بازمی‌ماند و بالطبع همانند حس حیوانی می‌شود.

حسّ ابدان قوت ظلمت می‌خورد **** حسّ جان از آفتابی می‌چرد