توصیف عارف سید علی شوشتری

مولی فتح‌الله شوشتری (م 1304 ق) شاعر و عارفی بود که دیوان اشعار او به انضمام سه رساله دیگر او به نام سراج المحتاج، رساله جبر و تفویض و شهاب ثاقب به چاپ رسیده است. او درباره افرادی که بدون استاد یا با استاد سلوک کردند درباره رفت و برگشت آنان می‌نویسد. ملّا ولی‌الله همدانی را ملاقات کردم که ناقص رفته بود و سوغات جزئی آورده بود. حاج میرزا طبسی که استاد سیر من است سالم‌تر از همه بود. شیخ احمد احسائی خوب رفته بود اما برگشتنش خالی از خلل و نقص نبود. سید کاظم رشتی ناقص رفته و ناقص برگشته، دلیل بر نقصش همین بس است که حضرت سیدالشهداء به شخصه به بعضی مریدان خاص خود نشان می‌داد، یعنی به خیال و نظر ایشان چنان می‌نمود. یکی از پسران حاج ملّا رضای همدانی ادعا می‌کند که این راه رفته، لیکن خبر چندانی ندارد. کسی را دیدم طیب رفته بود و طاهر برگشته بود. حاج سید علی شوشتری بود رحمة الله علیه که ابداً خلل و خطری در راه به او نرسیده بود؛ زیرا بنده‌ای مطیع بود، اگرچه فی الجمله سیر او به سبب بعضی ریاضات بود، اما به جذب حق و ارشاد مرشد حقیقی رفته بود و ابداً کسی از سرش مطلع نبود.