تویی تو

امام حسین علیه‌السلام در عصر روز عرفه جانب چپ کوه جبل الرحمه روی مبارک به سوی کعبه و دست‌ها را برابر رو برداشتند و با نهایت تذلل و خشوع مانند مسکینی که طعام می‌طلبد، با خدا راز و نیاز کرد. قسمتی از دعای عرفه را به عنوان نمونه می‌آوریم.

حضرت عرض می‌کرد: ای مولای من! تویی که منت نهادی، تویی که نعمت دادی، تویی که احسان کردی، تویی که رفتار نیک با من داشتی، تویی که فضیلتم دادی، تویی که لطفت را کامل گردانیدی، تویی که به من رزق بخشیدی، تویی که توفیقم دادی، تویی که به خلق عطا کردی، تویی که فقیر را غنی ساختی، تویی که هدایتم نمودی، تویی که خوددارم کردی، تویی که گناهانم را مستور ساختی، تویی که گناهانم را آمرزیدی، تویی که عذر گناهانم را پذیرفتی.

تویی که تمکن پابرجایی بخشیدی، تویی که عزت دادی، تویی که کمک فرمودی، تویی که بازویم گرفتی، تویی که تأییدم کردی، تویی که باورم شدی، تویی که بیماریم را شفا دادی، تویی که عافیتم بخشیدی، تویی که اکرامم داشتی، تو مبارکی و برتری، پس حمد و ستایش مخصوص توست و شکر ثابت و ابدی برای توست.