حالت یتیمی

یتیم کسی است که پدر و مادر خود را از دست ‌داده باشد.

اما یتیم حقیقی آن‌کسی است که امامش را نبیند و نتواند به ایشان دسترسی داشته باشد و محروم از عطایای مادی و معنوی خاص امامش گردد.

اگر منتظر به این احساس و ادراک دست پیدا کرده و یتیمی را واقعاً درک کند، گریه و سوز و دعایش سبب آن می‌شود که بحر بخشایش حضرت حق به جوش آمده و پدر حقیقی را به او برساند و بنمایاند. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمودند: «سخت‌تر از یتیم پدرمرده، یتیمی است که از امامش محروم و بریده‌شده و قدرتی به وصال او نداشته باشد.»(۱)