حسن خلق

اخلاق خوب سبب زیبایی در دنیا و طهارت (از گناه) در آخرت است. به‌وسیلهٔ آن دین کامل و موجب نزدیکی به خداوند می‌شود.

حسن خلق فقط در دوستان و برگزیدگان خدا می‌باشد، چون خداوند نخواسته که الطاف خویش و حسن خلق را بدهد، مگر به کسانی که حامل نور اعلی و جمال پاکش باشند.

خلق نیکو صفتی است، مختص به کسانی که شناختشان بیشتر به خدا باشد؛ و به حقیقت حسن خلق غیر خداوند، کسی پی نمی‌برد.

پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «حاتم [خاتم] زمان ما کسی است که خوش‌اخلاق باشد.» لطیف‌ترین چیز در دین و سنگین‌ترین چیز در میزان اعمال حسن خلق است. بدی اخلاق عمل را فاسد می‌کند، چنانکه سرکه عسل را فاسد می‌کند، هر چند صاحبش در چیزهای دیگر ترقی کند، چرا که مسیرش به خواری می‌باشد.

پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «اخلاق خوب درختی است در بهشت که صاحبش به شاخه‌های این درخت آویزان است و آن شاخه او را به طرف خود می‌کشد؛ و اخلاق بد درختی است در جهنم که صاحبش به شاخه‌های آن آویخته و او را به طرف خود جذب می‌کند.»