حفیّ
لطف زیاد و ترحم کثیر و صاحب فضل بودن سبب می‌شود که خداوند بسیار به بندگان مهربان باشد و آنان را نوازش کند. سفره‌ای که پهن کرد و همه را به کرمش بهره‌مند نموده است؛ سپس دلجویی و نوازش می‌کند و به لطف تام، فضل بی‌پایان و رحمت واسعه بهره‌مند می‌سازد گر چه نوع بندگان، لغزش‌ها دارند و خلاف اوامرش را انجام می‌دهند.
الف) در ۹۹ اسماء الهی ش ۱ این اسم آمده است.
ب) ۱ مرتبه در قرآن ذکر شده است.
ابجد: ۹۸
منفرد: إنّه کان بی حفیّاً (مریم: ۴۷)
*ذکر حضرت ابراهیم: حفیّ (مریم: ۴۷)