حمد و صبر
مؤمن عارف که راه رفته و قابلیت جذبه پیدا کرده است، هرگاه درب بعضی از قضایای مادی و اجتماعی بسته شود، یعنی رزقش تنگ شود و مردم به او بی‌اعتنایی کنند و زخم زبان زنند، صبر کند و چون الطاف مادی و روحی بر او باز شود حمد و سپاس حق‌تعالی نماید؛ اما افراد عامی به تشنگی و گرسنگی دست و پا می‌زنند و به خدا اشکال می‌کنند و در ازدیاد نعمت‌ها، غفلت، قلب آنان را فرامی‌گیرد و سپاس الهی را به‌جا نمی‌آورند.