حکمت

حکمت به معنی فرزانگی آید که در انسان به معنی دانش متقن است که جلوی نابخردی را گیرد. خداوند در سوره بقره، آیه 269 از حکمت به خیر کثیر یاد کرده و می‌فرماید: «و به هر کس حکمت داده شد، هرآینه خیر کثیر به او داده شده است».

حکمت، کوثر است و دنیا تکاثر. توحید، اساس حکمت است و معارف و مسائل محکم و متقن را حکمت گویند. مسئله توحید و شرک از مسائل حکمت نظری است، امّا در عمل عدل و ظلم از حکمت عملی به شمار می‌آید.

خداوند در سوره لقمان، آیه 12 فرمود: «به لقمان حکمت داده شد». لذا اوّلین سخن حکیمانه‌ای که از لقمان بازگو شده، دعوت وی به توحید است. چنان‌که در آیه 13 همان سوره آمده که به پسرش فرمود: «پسرم! شرک به خداوند نورز». پس معرفت حق‌تعالی و توحید سرآغاز حکمت است.