حیاء

حیاء نوری است که جوهرش مرکز ایمان است. تفسیر حیاء آن است که انسان در برابر هر چیزی که منافی اهل توحید و معرفت باشد، توقف کند. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «حیاء از ایمان است آن را به ایمان محکم و مقید کنید.»

صاحب حیاء دارای همه خوبی‌ها و خیرهاست. کسی که از حیاء محروم شد، صاحب همه بدی‌هاست اگرچه به عبادت بپردازد. اگر یک گام در میدان هیبت الهی با حیاء برداری، بهتر از هفتاد سال عبادت بدون حیاء باشد. بی‌شرمی اساس نفاق و کفر است. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «وقتی حیاء نداشتی هر چه خواستی انجام بده.» یعنی هرگاه از حیاء محروم شدی، هر کار خیر و بدی که انجام دهی، در نزدت یکسان بود و به این سبب عقاب می‌شوی. قوت حیاء از حزن و خوف است. حیاء در اول، جلو گاه هیبت حق و در مرحله آخر رؤیت حق است. صاحب حیاء به خودش مشغول است و از مردم کناره گیرد، اگر به حال خودش گذاشته شود، با احدی مجالست نمی‌نماید. حیاء بر پنج نوع می‌باشد: حیاء از گناه، حیاء در تقصیر و کوتاهی، حیاء کرامت حیاء محبت و حیاء هیبت. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: هرگاه خدا به بنده‌ای خیر بخواهد بدهد، خوبی‌هایش را در نزدش پوشیده و بدی‌هایش را به چشمش آورد و هم‌نشینی با اهل غفلت را ناپسند می‌دارد.