حیله در بُقعه ابونعیم

مرحوم علامه مجلسی در اجوبه ملّا خلیل چنین می‌نگارد: حضرت شیخ صفی‌الدین اردبیلی (جد سادات سلاطین شیعه صفوی) در چندین جه به مریدان خود مبالغه فرموده در متابعت شریعت مقدسه و زبان بستن از حرفی که مخالف ظاهر شریعت باشد. نوّاب قدسی جناب شاه اسماعیل صفوی در هر جا که به خانقاه مشایخ اهل سنت می‌رسیدند، خراب می‌کردند و حیله‌ها و مکرهای ایشان را به مردم اظهار می‌کرد. از جمله در محله ما سابقاً بقعه‌ای بود که مزار ابو نعیم نامی بود – از مشایخ اهل سنت – و در سقف آن بقعه چراغی افروخته بودند که پیوسته روشن بوده و در کتیبه آن نوشته بودند:

چراغی را که ایزد برفروزد **** هر آن کس پف کند ریشش بسوزد

ایشان فهمیده بود که این کار مبنی بر حیله است. مردی را فرستاده بود که پف کرده، آن چراغ را خاموش نمود و ریشش نسوخت. پس فرموده بود که آن عمارت را خراب کرده بودند پس ظاهر شده بود که راهی از سقف عمارت به خانه متولی آن بقعه ساخته بودند و از آن راه فقیله و روغن به چراغ می‌رسانیده‌اند… از زمان حضرت رسول صلی‌الله علیه و آله تا ابتدای ظهور این دولت (صفویه) هرگز فرقه حقّه امامیه را چنین دولتی میسر نشده که علانیه به شرایع دین عمل کنند و بر منابر تبری از اعداء دین کنند و از شر مخالفان ایمن باشند.