حیّ

حی از امهات اسماء ذاتیه است. حق که ازلی و ابدی است. حیاتش ذاتی و مطلق است و حیات همه موجودات بستگی تام به او دارد، چون حیّ است فنا بر او راه ندارد و باقی و حیات‌بخش است. شما جایی را نمی‌توانید پیدا کنید که آثار حیات نباشد؛ اگر نباشد روشنی و ظهور و رشد آنجا وجود ندارد. فناء و موت موجودات در ادوار و زمان‌ها هم دلیل بر ممکن بودن موجودات و بقاء اوست. او حی و ازلی است، زنده می‌کند و حیات می‌بخشد و سپس برمی‌گرداند و تبدیل می‌کند تا به تجلّی نو و حیات جدید ظهور یابند.

الف) در ۹۹ اسماء الهی ش ۱ و ۲ آمده است.

ب) ۵ مرتبه در قرآن آمده است.

ابجد: ۱۸

تلفیق:

حی + قیوم: ۳ مرتبه، ۱۷۴ = ۱۵۶ + ۱۸، هو الحیّ القیّوم (بقره: ۲۵۵)

هو + حی: ۱ مرتبه، ۲۹ = ۱۱ +۱۸، هو الحیّ لا إله إلّا هو (غافر: ۶۵)

منفرد: ۱مرتبه،توکّل علی الحی (فرقان: ۵۸)

*نگاه کنید به موضوع ۱۰۳: روایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام دربارهٔ [سجده] پیامبر صلی‌الله علیه و آله به ذکر یا حی یا قیوم.