خالق زمان و مکان
در این که خداوند خالق مکان و زمان است، جای هیچ شکّی نیست. امّا او در چیزی حلول نکرده تا مکانی برای او دانست و زمان در او تأثیری ندارد تا مدّتی برای او فرض شود، پس منقرض شود.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج البلاغه خطبه اوّل فرمود: «هرکه بگوید خداوند در چیست؟ هر آینه او را در چیز و محلّی قرار داده و هرکه بگوید او بر چیزی است؛ هر آینه او را از بعضی جاها و مکان‌ها خالی دانسته است».
در خطبه 177 فرمود: «او خدایی است که کاری او را از کار دیگر مشغول نمی‌نماید و زمان او را تغییر نمی‌دهد و هیچ مکانی او را احاطه نمی‌نماید». در خطبه 181 هم می‌فرماید: «وقت و زمان بر او پیشی نگرفته و به مکانی محدود نمی‌گردد».
در خطبه 152 فرمود: «هرکه گوید او کجاست؟ هر آینه برای او مکان قرار داده است» و در خطبه 228 نیز می‌فرماید: «مصاحب با زمان نیست. آلات و ابزار او را یاری کننده نیستند. هستیِ او زمان‌ها را و وجودش، عدم را پیشی گرفته است. شب‌ها و روزها او را فاسد و فانی نمی‌کند».