خواب

باید خوابیدن، همانند خوابیدن اهل عبرت بوده و موقت باشد نه مانند اهل غفلت، چراکه برای رفع خستگی (نه لذت نفس) می‌خوابند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «هنگام خواب، چشم‌هایم می‌خوابد ولی قلبم نمی‌خوابد» خواب همانند مرگ است همان‌طوری که مرگ، در اعضاء و جوارح بیاید حرکتی ندارد، خوابیده هم حرکتی ندارد، با این فرق که خوابیده، بعد بیدار می‌شود. بعد ازکار و اداء واجبات و مستحبّات، چیزی از نظر گناه نکردن، بهتر از خواب برای عموم نیست. خواب بهتر از گفتن و شنیدن‌هایی است که در آن‌ها معاصی باشد. زیاد خوابیدن را آفاتی است که نوعاً از زیادی آب و غذا خوردن ناشی می‌شود و هر دو، نفس را سنگین کرده و قلب را از خضوع و تفکر باز می‌دارد. هر خوابیدن را انگار آخر مرحله زندگی خود قرار دهد؛ و از بیدار شدن برای عبادت از خدا یاری طلبد. چون شیطان به شخص نائم می‌گوید: شب بلند است، وقت وسیع است، فعلاً بخواب؛ و قصدش این است که تو بخوابی و حال مناجات و عرض حال به حق را از تو بگیرد.